• Informator
•  | Poczekalnia
•  | Zdrowy Mieszczanin
•  | Doniesienia Listonosza

Zapalenie gruczołu krokowego jest coraz częstszym schorzeniem urologicznym, z którym spotykają się urolodzy i lekarze pierwszego kontaktu. W krajach Europy Zachodniej i w USA 25% mężczyzn zgłaszających się do urologa, to pacjenci z objawami prostatitis.
W Polsce nie mamy dokładnych danych statystycznych dotyczących zapadalności na zapalenie gruczołu krokowego, ale w ostatnich latach obserwuje się zdecydowany wzrost zachorowań na tę trudną do leczenia chorobę. Istotną przyczyną wzrostu zachorowań, szczególnie młodych ludzi w przedziale wiekowym 20-40 lat, są stresy związane z życiem codziennym, siedzący tryb życia, długotrwałe siedzenie na fotelu samochodowym, brak ruchu oraz - co jest niezmiernie istotne - swoboda seksualna w szerokim znaczeniu tego słowa.

Przyczyny i częstość występowania
Zapalenie gruczołu krokowego nie jest jednolitą chorobą, lecz zespołem chorobowym, spowodowanym przez różne czynniki etiologiczne. Nie rozpoznane zapalenie stercza, źle leczone, powoduje frustrację pacjenta i poczucie, że choroba jest nieuleczalna. Kryteriami podziału rodzajów zapalenia są nie tylko objawy kliniczne, ale przede wszystkim wyniki mikrobiologicznych i cytologicznych badań moczu i wydzielin stercza.

Od 1978 roku obowiązuje jednolita klasyfikacja zapaleń stercza, oparta na wyżej wymienionych kryteriach, a opracowana przez Dracha (poniżej). Postaci choroby (z uwzględnieniem czynnika sprawczego):

1. Ostre zapalenia stercz -5 do 10%
2. Przewlekła bakteryjne zapalenia - 5 do 10%
3. Niebakteryjne (idiopatyczne) zapalenia - 40 do 60%
4. Prostatodynia - 30 do 40% przypadków choroby.

Jak wynika z pow. zestawienia, bakteryjne ostre i przewlekłe zapalenia stercza występują niezmiernie rzadko. Drobnoustroje najczęściej powodujące zapalenie stercza to:

• wśród gram ujemnych – Escherichia coli, Klebsiella, Pseudomonas, Proteus, Enterobacter;
• wśród gram dodatnich - Enterococus faecalis, Staphylococus aureus;
• inne drobnoustroje to – chlamydia trachomatis, Mycoplasma hominis, Ureaplasma urealyticum.

W ostatnich latach podnosi się znaczenie drobnoustrojów z rodziny Chlamydia oraz tzw. mycoplazm płciowych (Mycoplasma Hominis i Ureaplasma urealyticum) jako czynnika etiologicznego zakażen układu moczowo-płciowego Zarówno Chlamydia jak i mycoplazmy powodują objawowe i bezobjawowe zapalenia cewki moczowej, którego najczęstszym powikłaniem jest zapalenie gruczołu krokowego. Zakażenia tymi drobnoustrojami są przenoszone wyłącznie drogą płciową. Badania diagnostyczne są trudne i kosztowne.

Zdania na temat roli tych bakterii, jako czynnika etiologicznego zapalenia stercza, są podzielone. Jedni uważają, że mogą one kolonizować cewkę, ale rzadko są przyczyna infekcji objawiającej się klinicznie; inni są przekonani o znaczącej roli tych bakterii w tzw. idiopatycznym zapaleniu stercza, gdy posiewy klasycznymi metodami w kierunku najczęstszych patogenów dają ujemny wynik lub hoduje się inny drobnoustrój, a prawdziwy patogen nie zostaje wykryty. Zakażeniu gruczołu krokowego sprzyja zwężenie cewki moczowej, stulejka, skurcze zwieracza zewnętrznego cewki, jako reakcja na schorzenia odbytu (zespół odbytowo-płciowy). Infekcja może być wywołana bakteriami z odbytnicy, drogą nazcyń krwionośnych i chłonnych.

Istotą rozpoznania mikrobiologicznego jest stwierdzenie bakterii w moczu oraz wydzielinie stercza. Obecność co najmniej 10 białych krwinek oraz makrofagi obarczone ciałami tłuszczowymi w obrazie mikroskopowym potwierdzają rozpoznanie.

dr n. med. Wojciech Ejchman, urolog, 31-05-2009, zdrowemiasto.pl

Zdrowy Mieszczanin | Alergologia | Chirurgia naczyń | Dermatologia | Gastroenterologia | Ginekologia | Interna | Kardiologia | Kosmetologia | Laryngologia | Medycyna estetyczna | Onkologia | Ortopedia | Psychiatria | Proktologia | Seksuologia | Stomatologia | Urologia