Proktolog. Słownik terminów medycznych
PORADNIK MEDYCZNY. PROKTOLOG
Dr n. med. Artur Jurczyszyn, internista, hematolog
Anoderma – wyspecjalizowana skóra pozbawiona gruczołów, wyściełająca końcowy odcinek kanału odbytu.
Anoskopia – badanie polegające na oglądaniu końcowego odcinka odbytnicy za pomocą wziernika zwanego anoskopem. Podczas badania możliwe jest również wykonanie prostych zabiegów terapeutycznych oraz pobranie wycinka do badania mikroskopowego. Pierwszy taki wziernik doodbytniczy znaleziono w ruinach Pompei.
Anus (odbyt) – końcowy otwór przewodu pokarmowego.
Badanie histopatologiczne – badanie utrwalonego i specjalnie zabarwionego fragmentu tkanki (np. błony śluzowej jelita) przez lekarza patomorfologa pod mikroskopem – pozwala na postawienie ostatecznego rozpoznania choroby.
Biegunka – zbyt częste oddawanie, w za dużej ilości, luźnego lub płynnego stolca.
Defekacja – proces wypróżnienia, który rozpoczyna bodziec w postaci rozciągnięcia ścian odbytnicy przez masy kałowe, a kończy zamknięcie kanału odbytu po oddaniu stolca.
Diagnostyka różnicowa – analiza objawów w połączeniu z wynikami badań dodatkowych w celu potwierdzenia postawionego rozpoznania i wykluczenia innych chorób o podobnych objawach.
Endoskopia – metoda badania lekarskiego polegająca na oglądaniu od wewnątrz narządów organizmu za pomocą wziernika. Przykładem może być gastroskopia (wziernikowanie żołądka), rektoskopia (wziernikowanie odbytnicy).
Esica – część jelita grubego znajdująca się w dolnej części jamy brzusznej po lewej stronie.
ERUS – badanie ultrasonograficzne (USG transrektalne) od strony światła odbytnicy. Polega na wprowadzeniu specjalnej sondy USG do odbytnicy. Dzięki właściwościom wprowadzonej głowicy uzyskuje się obraz na monitorze, na którym można ocenić występowanie ewentualnych patologii w obrębie ściany odbytnicy i tkanek okołoodbytniczych.
Hemoroidy (guzki krwawnicze) – tkanka w kanale odbytu o strukturze ciał jamistych.
Hiperplazja – rozrost tkanki lub narządu w wyniku zwiększenia liczby komórek.
Kłykciny – patologiczne przerosty skórne okolicy krocza.
Kolonoskopia – badanie jelita grubego, podczas którego za pomocą aparatu zwanego kolonoskopem (długi, giętki wziernik wykorzystujący technikę światłowodu) można obejrzeć od wewnątrz całe jelito, pobrać wycinki do badania histoptaologicnzego lub przeprowadzić zabieg operacyjny np. usunięcie polipa. Pierwszy taki przyrząd skonstruowano w Japonii w 1964 roku, a pierwsze takie badanie u człowieka przeprowadzili Fox i Kreel w 1967 roku. Odmianą badania fiberoskopowego podobnego, do kolonoskopii jest fiberosigmoidoskopia, czyli tzw. FSS – oglądany odcinek jelita jest w tym przypadku krótszy (ok. 70 cm).
Manometria odbytowo-odbytnicza – jeden z rodzajów instrumentalnych badań proktologicznych, w którym ocenia się funkcje zwieraczy odbytu. Metoda służy do pomiaru ciśnień w bańce odbytnicy i regionie zwieraczy.
Obliteracja – zamknięcie światła naczynia krwionośnego wskutek procesu chorobowego lub podania leku doprowadzającego do powstania zakrzepu.
Odbytnica – końcowy odcinek (ok. 18 cm długości) jelita grubego.
Odpowiedź immunologiczna – reakcja układu odpornościowego organizmu.
Polip – narośl rosnąca do światła narządu (np. jelita).
Proktologia – dziedzina medycyny zajmująca się chorobami odbytnicy i odbytu.
Próba Valsalvy (w proktologii) – polega na zwiększaniu ciśnienia w jamie brzusznej w sposób zbliżony do parcia w czasie oddawania stolca. Pozwala na obserwację zachowania się odbytu podczas parcia na stolec oraz stwierdzenie, czy dochodzi do wypadania hemoroidów.
Przetoka odbytu – nieprawidłowe połączenie między kanałem odbytu, a skórą w okolicy odbytu.
Rektoskopia – badanie odbytnicy za pomocą wziernika, w którym można obejrzeć jelito na odcinku do około 30 cm. Pierwszy taki aparat skonstruował Kelly w 1923 roku.
Ropień – ograniczony zbiornik ropy będący najczęściej świadectwem zakażenia, powinien być opróżniony przez nacięcie.
Sfinkterotomia – zabieg polegający na częściowym nacięciu lub przecięciu włókien mięśnia zwieracza wewnętrznego odbytu.
Szczelina odbytu – linijne pęknięcie anodermy odbytu.
USG – ultrasonografia – badanie diagnostyczne pozwalające na obrazowanie narządów za pomocą ultradźwięków.
Wlew doodbytniczy (tzw. wlew cieniujący) – badanie radiologiczne polegające na wykonaniu serii zdjęć RTG po wprowadzeniu do światła jelita środka kontrastowego, np. papki barytowej. Dokładniejsze jest tzw. Badanie dwukontrastowe, w którym oprócz barytu wprowadza się również powietrze rozciągające ściany jelita.
Zaparcie – zaburzenia oddawania stolca polegające na rzadkim oddawaniu twardego stolca, często w przedłużonym czasie.
Zakrzep brzeżny – guzek brzegu odbytu będący skrzepniętą krwią, która wydostała się pod skórę z pękniętej żyły brzegu odbytu lub zakrzep w splocie przyodbytowym.
Zwieracze odbytu – mięśnie okalające odbyt odpowiedzialne za trzymanie stolca i gazów.
Anoskopia – badanie polegające na oglądaniu końcowego odcinka odbytnicy za pomocą wziernika zwanego anoskopem. Podczas badania możliwe jest również wykonanie prostych zabiegów terapeutycznych oraz pobranie wycinka do badania mikroskopowego. Pierwszy taki wziernik doodbytniczy znaleziono w ruinach Pompei.
Anus (odbyt) – końcowy otwór przewodu pokarmowego.
Badanie histopatologiczne – badanie utrwalonego i specjalnie zabarwionego fragmentu tkanki (np. błony śluzowej jelita) przez lekarza patomorfologa pod mikroskopem – pozwala na postawienie ostatecznego rozpoznania choroby.
Biegunka – zbyt częste oddawanie, w za dużej ilości, luźnego lub płynnego stolca.
Defekacja – proces wypróżnienia, który rozpoczyna bodziec w postaci rozciągnięcia ścian odbytnicy przez masy kałowe, a kończy zamknięcie kanału odbytu po oddaniu stolca.
Diagnostyka różnicowa – analiza objawów w połączeniu z wynikami badań dodatkowych w celu potwierdzenia postawionego rozpoznania i wykluczenia innych chorób o podobnych objawach.
Endoskopia – metoda badania lekarskiego polegająca na oglądaniu od wewnątrz narządów organizmu za pomocą wziernika. Przykładem może być gastroskopia (wziernikowanie żołądka), rektoskopia (wziernikowanie odbytnicy).
Esica – część jelita grubego znajdująca się w dolnej części jamy brzusznej po lewej stronie.
ERUS – badanie ultrasonograficzne (USG transrektalne) od strony światła odbytnicy. Polega na wprowadzeniu specjalnej sondy USG do odbytnicy. Dzięki właściwościom wprowadzonej głowicy uzyskuje się obraz na monitorze, na którym można ocenić występowanie ewentualnych patologii w obrębie ściany odbytnicy i tkanek okołoodbytniczych.
Hemoroidy (guzki krwawnicze) – tkanka w kanale odbytu o strukturze ciał jamistych.
|
REKLAMA
|
|
|
|
Hiperplazja – rozrost tkanki lub narządu w wyniku zwiększenia liczby komórek.
Kłykciny – patologiczne przerosty skórne okolicy krocza.
Kolonoskopia – badanie jelita grubego, podczas którego za pomocą aparatu zwanego kolonoskopem (długi, giętki wziernik wykorzystujący technikę światłowodu) można obejrzeć od wewnątrz całe jelito, pobrać wycinki do badania histoptaologicnzego lub przeprowadzić zabieg operacyjny np. usunięcie polipa. Pierwszy taki przyrząd skonstruowano w Japonii w 1964 roku, a pierwsze takie badanie u człowieka przeprowadzili Fox i Kreel w 1967 roku. Odmianą badania fiberoskopowego podobnego, do kolonoskopii jest fiberosigmoidoskopia, czyli tzw. FSS – oglądany odcinek jelita jest w tym przypadku krótszy (ok. 70 cm).
Manometria odbytowo-odbytnicza – jeden z rodzajów instrumentalnych badań proktologicznych, w którym ocenia się funkcje zwieraczy odbytu. Metoda służy do pomiaru ciśnień w bańce odbytnicy i regionie zwieraczy.
Obliteracja – zamknięcie światła naczynia krwionośnego wskutek procesu chorobowego lub podania leku doprowadzającego do powstania zakrzepu.
Odbytnica – końcowy odcinek (ok. 18 cm długości) jelita grubego.
Odpowiedź immunologiczna – reakcja układu odpornościowego organizmu.
Polip – narośl rosnąca do światła narządu (np. jelita).
Proktologia – dziedzina medycyny zajmująca się chorobami odbytnicy i odbytu.
Próba Valsalvy (w proktologii) – polega na zwiększaniu ciśnienia w jamie brzusznej w sposób zbliżony do parcia w czasie oddawania stolca. Pozwala na obserwację zachowania się odbytu podczas parcia na stolec oraz stwierdzenie, czy dochodzi do wypadania hemoroidów.
Przetoka odbytu – nieprawidłowe połączenie między kanałem odbytu, a skórą w okolicy odbytu.
Rektoskopia – badanie odbytnicy za pomocą wziernika, w którym można obejrzeć jelito na odcinku do około 30 cm. Pierwszy taki aparat skonstruował Kelly w 1923 roku.
Ropień – ograniczony zbiornik ropy będący najczęściej świadectwem zakażenia, powinien być opróżniony przez nacięcie.
Sfinkterotomia – zabieg polegający na częściowym nacięciu lub przecięciu włókien mięśnia zwieracza wewnętrznego odbytu.
Szczelina odbytu – linijne pęknięcie anodermy odbytu.
USG – ultrasonografia – badanie diagnostyczne pozwalające na obrazowanie narządów za pomocą ultradźwięków.
Wlew doodbytniczy (tzw. wlew cieniujący) – badanie radiologiczne polegające na wykonaniu serii zdjęć RTG po wprowadzeniu do światła jelita środka kontrastowego, np. papki barytowej. Dokładniejsze jest tzw. Badanie dwukontrastowe, w którym oprócz barytu wprowadza się również powietrze rozciągające ściany jelita.
Zaparcie – zaburzenia oddawania stolca polegające na rzadkim oddawaniu twardego stolca, często w przedłużonym czasie.
Zakrzep brzeżny – guzek brzegu odbytu będący skrzepniętą krwią, która wydostała się pod skórę z pękniętej żyły brzegu odbytu lub zakrzep w splocie przyodbytowym.
Zwieracze odbytu – mięśnie okalające odbyt odpowiedzialne za trzymanie stolca i gazów.
Poinformuj znajomych o tym artykule:
REKLAMA
Inne w tym dziale:
- Podnośniki koszowe, usługi dźwigowe. Bydgoszcz REKLAMA
- Żylaki. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola. REKLAMA
- Ortopeda. Chirurgia ortopedyczna. Medycyna sportowa. Warszawa REKLAMA
- Hemoroidy. Skuteczne metody leczenia choroby hemoroidalnej
- Zaparcia - przyczyny i leczenie
- Proktolog. Kłykciny kończyste (brodawki skórne) odbytu
- Problemy proktologiczne w położnictwie
- Przetoki. Przetoka okołoodbytnicza
- Przewlekłe samoistne zespoły bólowe odbytu i odbytnicy
- Proktolog. Choroby proktologiczne. Świąd odbytu
- Szczelina odbytu - objawy i leczenie
- Hemoroidy. 10 zaleceń profilaktycznych w chorobie hemoroidalnej
- Hemoroidy. Hemoron - małoinwazyjna metoda w leczeniu choroby hemoroidalnej - metoda z wyboru.
- Wszystkie w tym dziale
REKLAMA
