• Informator
•  | Poczekalnia
•  | Zdrowy Mieszczanin
•  | Doniesienia Listonosza

Głównym objawem choroby hemoroidalnej, zwanej potocznie przez niektórych żylakami odbytu, jest krwawienie oraz uczucie niepełnego wypróżnienia podczas oddawania stolca; czasami występuje świąd, pieczenie a rzadziej ból w okolicy odbytu. Hemoroidy to niewielkie struktury anatomiczne (zazwyczaj trzy) znajdujące się wewnątrz kanału odbytu. Ich nazwa pochodzi od greckiego słowa hemoroides, które oznacza przepływ krwi. Zadaniem hemoroidów jest utrzymywanie szczelności odbytu, szczególnie dotyczy to gazów. Mają formę wypukleń błony śluzowej do wewnątrz i w głównej mierze składają się z licznych połączeń tętniczo-żylnych. Układ końcowych tętniczek bezpośrednio przechodzących w żyły (bez obecności naczyń włosowatych) tworzy poduszeczki naczyniowe w górnej części kanału odbytu tuż powyżej tzw. linii grzebieniastej. Są one otoczone dwoma mięśniami okrężnymi - zwieraczami odbytu - wewnętrznym i zewnętrznym. Mięśnie te przez większość czasu pozostają w stanie napięcia. Powoduje to zastój krwi w hemoroidach, ich pęcznienie, ścisłe przyleganie do siebie i utrzymywanie szczelności kanału odbytu. W trakcie oddawania stolca mięśnie zwieracza odbytu rozluźniają się i wówczas następuje odpływ krwi zgromadzonej w hemoroidach.



Ze względu na stopień zaawansowania, chorobę hemoroidalną dzielimy na:

I stopnia:	guzki krwawnicze obecne jedynie w obrębie kanału odbytu, widoczne w anoskopii, nie wypadają poza odbyt; częstym i jedynym objawem choroby są krwawienia,
II stopnia:	guzki krwawnicze uwypuklają się na zewnątrz podczas parcia, ale samoistnie powracają,
III stopnia:	guzki krwawnicze uwypuklają się podczas parcia i wymagają ręcznego odprowadzenia,
IV stopnia:	nieodprowadzalne guzki krwawnicze.

Materiał zdjęciowy opublikowano dzięki uprzejmości producenta sprzętu Hemoron firmy nhn Electronics z Czech.



Choroba hemoroidalna jest najczęściej występującym schorzeniem proktologicznym u człowieka. W zależności od źródeł i od wieku pacjentów, choruje na nią od 30% aż do 60% całej populacji ludzkiej. Schorzenie to jest w swym początkowym stadium leczone prawie wyłącznie zachowawczo. Preparaty, w postaci czopków i maści, działające przeciwzapalnie i przeciwbólowo, nie likwidują choroby, lecz jedynie część jej niepokojących objawów. Powoduje to chwilowe samouspokojenie pacjenta. Dzięki temu choroba hemoroidalna może się swobodnie rozwijać, powodując okresowo nasilenie uciążliwych dolegliwości, zaleczanych tymczasowo preparatami farmakologicznymi. Często proces ten trwa wiele lat, aż do chwili, kiedy osiąga III lub często nawet IV stopień zaawansowania klinicznego. Dopiero wtedy chory jest kierowany najczęściej do leczenia operacyjnego. Wtedy też okazuje się, że stopień zaawansowania schorzenia utrudnia lub wręcz wyklucza leczenie małoinwazyjne i "skazuje" pacjenta na klasyczne zabiegi operacyjne. Zabiegi te mają jedną wspólna cechę - są często bardzo bolesne w przebiegu pooperacyjnym i oczywiście przynoszą pozytywne skutki dla chorego, jednak mogą też nieść wiele powikłań.

Rodzi się więc pytanie - dlaczego doprowadza się do tak znacznego opóźnienia w leczeniu przyczynowym? Lekarze prowadzący pacjentów z chorobą hemoroidalną nie kierują ich natychmiast na zabieg klasyczny, bo w pierwszym stopniu zaawansowania choroby hemoroidalnej zabieg klasyczny byłby dużym nieporozumieniem. Dlaczego więc nie kierować chorych na zabieg małoinwazyjny? Odpowiedź jest prosta - nie było dotychczas skutecznej i bezpiecznej metody terapii choroby hemoroidalnej I stopnia! Wszystkie metody małoinwazyjne (instrumentalne) były skuteczne dopiero od II stopnia zaawansowania choroby.

Proponowana metoda HEMORON jest pierwszą małoinwazyjną metodą pozwalającą na skuteczne leczenie choroby hemoroidalnej w jej I stadium i nie tylko! Przy zdiagnozowaniu choroby hemoroidalnej każdego stopnia polecam metodę leczenia przy pomocy aparatu HEMORON (fot.). Aby wykluczyć inne choroby jelita grubego (coraz częściej rak), należy obowiązkowo wykonać kolonoskopię oraz odpowiednią diagnostykę jelita grubego.

Leczenie choroby hemoroidalnej metodą HEMORON opiera się na założeniu, że guzków krwawniczych nie należy usuwać, a wystarczy im jedynie przywrócić pierwotną, naturalną wielkość. Osiąga się ten stan poprzez zmniejszenie napływu krwi do guzka przy użyciu aparatu HEMORON, gdzie wykorzystujemy prąd o niskim napięciu i natężeniu. Zabieg tą metodą jest wyjątkowo mało inwazyjny i całkowicie bezpieczny dla chorego.

W artykule wykorzystano materiały z I. Orlickich Dni Proktologicznych organizowanych w kwietniu 2004 r. przez dra Ervina Ruska oraz materiały producenta sprzętu Hemoron firmy nhn Electronics z Czech.
Więcej m.in. na ten temat w artykułach dostępnych na stronie www.jurczyszyn.zdrowemiasto.pl

dr n. med. Artur Jurczyszyn, Piotr Paweł Karbowniczek, 04-06-2009, zdrowemiasto.pl

Warto wiedzieć

Anoskopia - badanie proktologiczne, trwa kilka lub kilkanaście minut, wprowadza się odpowiedni wziernik (instrument pokryty środkiem znieczulającym miejscowo) przez odbyt i ogląda hemoroidy, kanał odbytu.
Kolonoskopia - badanie endoskopowe całego jelita grubego (przez odbyt do jelita grubego, a następnie do końca jelita), polega na oglądaniu wnętrza jelita, bardzo giętkim optyczno-elektronicznym aparatem (kolonoskop). Budowa endoskopu umożliwia oglądanie wnętrza jelita w naturalnych barwach na monitorze, ponieważ aparat na końcu posiada mikrokamerę, a potrzebne światło doprowadzane jest światłowodem. Przez wewnętrzny kanał aparatu można wprowadzić różne akcesoria służące do pobierania tkanki do badania, a także do wykonywania zabiegów (np. usuwanie ciał obcych, polipów, tamowania krwawień, etc.). Pacjent nie odczuwa większych dolegliwości poza uczuciem parcia i wzdęcia brzucha, ale doznania te są odpowiednio łagodzone w czasie trwania badania.

Zdrowy Mieszczanin | Alergologia | Chirurgia naczyń | Dermatologia | Gastroenterologia | Ginekologia | Interna | Kardiologia | Kosmetologia | Laryngologia | Medycyna estetyczna | Onkologia | Ortopedia | Psychiatria | Proktologia | Seksuologia | Stomatologia | Urologia