Ginekolog. Cukrzyca w ciąży
PORADNIK MEDYCZNY. GINEKOLOG
Dr n. med. Stanisław SKUBLICKI, ginekolog, położnik, nauczyciel akademicki, ordynator Oddziału Patologii Ciąży Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych przy Wojewódzkim Szpitalu im. Dr. J. Biziela w Bydgoszczy, wieloletni oddany Internautom lekarz poradni internetowej ZdroweMiasto.PL. W latach 2002-2005 w ramach bezpłatnego poradnictwa internetowego udzielił naszym Czytelnikom ponad 8 tys. porad, z których część opublikowana jest w dziale DONIESIENIA LISTONOSZA. Zmarł nagle 20 grudnia 2005 roku. Na zawsze pozostanie w naszej pamięci. Redakcja
Leczenie cukrzycy
Jeszcze w latach 70-tych XX wieku rokowanie dla płodów i noworodków matek chorych na cukrzycę było bardzo poważne. 6 do 10% dzieci rodziło się z dużymi wadami wrodzonymi, a w cukrzycach nie wyrównanych około 25% płodów umierało wewnątrzmacicznie.
W roku 1987 na bazie Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych Akademii Medycznej w Bydgoszczy oraz Zakładu Endokrynologii Szpitala Wojewódzkiego im. dr. Biziela powstał Regionalny Ośrodek Diabetologiczno – Położniczy. Opracowany i wdrożony szczegółowy program prowadzenia ciężarnych chorych na różne rodzaje cukrzycy w ciągu bardzo krótkiego czasu doprowadził do rewelacyjnych wręcz wyników: śmiertelność okołoporodowa płodów i noworodków jest porównywalna z ciężarnymi zdrowymi i zmalała z 25% do 0,1% (10 promil).
Zasady postępowania leczniczego zależą od rodzaju cukrzycy, ale naczelnym celem jest utrzymywanie optymalnego poziomu cukru w surowicy krwi i niedopuszczanie do zbyt dużych wahań poziomu glikemii.
Kobieta chora na cukrzycę (typu I lub II) powinna planować ciążę w okresie idealnego wyrównania glikemii czyli przy normalnej aktywności fizycznej utrzymywaniu się glikemii w granicach od 65 mg% do 180 mg%. Pacjentkom z typem I cukrzycy należy uświadomić konieczność zaplanowania nie więcej niż dwóch ciąż, w stosunkowo młodym wieku. Podstawowym postępowaniem w każdym rodzaju cukrzycy jest odpowiednia dieta, opracowywana indywidualnie dla każdej ciężarnej, z uwzględnieniem okresu ciąży, masy ciała oraz aktywności fizycznej. Masa ciała nie powinna wzrastać więcej niż 1,5kg miesięcznie.
Całodzienne wyżywienie należy podzielić na 5 lub 6 posiłków – śniadanie, II śniadanie, obiad, podwieczorek, kolacja, ewentualnie późna kolacja.
W cukrzycy typu I i II a u niektórych ciężarnych również w cukrzycy ciężarnych stosuje się w leczeniu insulinę (nie wolno stosować tabletek przeciwcukrzycowych).
U ciężarnych należy stosować biosyntetyczne insuliny ludzkie, o krótkim czasie działania, podawane w 3 do 5 wstrzyknięciach na dobę, w razie potrzeby kojarzone z insulinami o pośrednim czasie działania. Nie należy stosować insuliny o przedłużonym i długim czasie działania (bo nie zapewniają one utrzymywania glikemii na wyrównanym poziomie). Poziom glikemii powinien być oceniany we wstępnym okresie nawet 7 do 8 razy na dobę, a w okresie wyrównania cukrzycy 4 razy na dobę.
Wybór terminu rozwiązania w ciąży powikłanej cukrzycą jest zależny z jednej strony od stany ciężarnej chorej na cukrzycę oraz poziomu glikemii, a z drugiej od zaawansowania ciąży i ewentualnych objawów zagrożenia płodu.
Ponieważ dojrzewanie płodu u matek chorych na cukrzycę jest opóźnione, istnieje obecnie tendencja, aby w miarę możliwości poród odbywał się w okolicy terminu porodu. Preferowany jest poród drogami natury, chociaż w przypadku stwierdzonej makrosomii (dużego płodu) należy proponować rodzącej rozwiązanie cięciem cesarskim w obawie przed urazem okołoporodowym. W czasie porodu lub cięcia cesarskiego istotne jest utrzymywanie glikemii w granicach 70 do 100 mg%, co można osiągnąć sprawdzając często poziom cukru i podając dożylnie 5% glukozę z odpowiednimi dawkami insuliny krótko działającej.
Antykoncepcja
Decyzja o posiadaniu potomstwa powinna być wszechstronnie rozważona.
Młode kobiety chore na cukrzycę typu I powinny być zachęcane do rodzenia maksymalnie dwójki dzieci we wczesnym okresie trwania choroby, przed wystąpieniem objawów angiopatii (zmian naczyniowych).
Ze względu na duże ryzyko powikłań - niebezpiecznych dla matki i płodu – należy odradzać ciąże pacjentkom z retinopatią proliferacyjną, nefropatią i chorobą niedokrwienną serca. W takich przypadkach problemem jest skuteczna antykoncepcja. Zaleca się prezerwatywy, środki plemnikobójcze, wkładki wewnątrzmaciczne (trzeba pamiętać o ryzyku infekcji w obrębie miednicy mniejszej) oraz ewentualnie tabletki antykoncepcyjne, ale tylko o bardzo niskich dawkach hormonów, kontrolując poziomy cukru, u chorych bez zmian naczyniowych.
Jeszcze w latach 70-tych XX wieku rokowanie dla płodów i noworodków matek chorych na cukrzycę było bardzo poważne. 6 do 10% dzieci rodziło się z dużymi wadami wrodzonymi, a w cukrzycach nie wyrównanych około 25% płodów umierało wewnątrzmacicznie.
W roku 1987 na bazie Kliniki Położnictwa i Chorób Kobiecych Akademii Medycznej w Bydgoszczy oraz Zakładu Endokrynologii Szpitala Wojewódzkiego im. dr. Biziela powstał Regionalny Ośrodek Diabetologiczno – Położniczy. Opracowany i wdrożony szczegółowy program prowadzenia ciężarnych chorych na różne rodzaje cukrzycy w ciągu bardzo krótkiego czasu doprowadził do rewelacyjnych wręcz wyników: śmiertelność okołoporodowa płodów i noworodków jest porównywalna z ciężarnymi zdrowymi i zmalała z 25% do 0,1% (10 promil).
Zasady postępowania leczniczego zależą od rodzaju cukrzycy, ale naczelnym celem jest utrzymywanie optymalnego poziomu cukru w surowicy krwi i niedopuszczanie do zbyt dużych wahań poziomu glikemii.
Kobieta chora na cukrzycę (typu I lub II) powinna planować ciążę w okresie idealnego wyrównania glikemii czyli przy normalnej aktywności fizycznej utrzymywaniu się glikemii w granicach od 65 mg% do 180 mg%. Pacjentkom z typem I cukrzycy należy uświadomić konieczność zaplanowania nie więcej niż dwóch ciąż, w stosunkowo młodym wieku. Podstawowym postępowaniem w każdym rodzaju cukrzycy jest odpowiednia dieta, opracowywana indywidualnie dla każdej ciężarnej, z uwzględnieniem okresu ciąży, masy ciała oraz aktywności fizycznej. Masa ciała nie powinna wzrastać więcej niż 1,5kg miesięcznie.
Całodzienne wyżywienie należy podzielić na 5 lub 6 posiłków – śniadanie, II śniadanie, obiad, podwieczorek, kolacja, ewentualnie późna kolacja.
W cukrzycy typu I i II a u niektórych ciężarnych również w cukrzycy ciężarnych stosuje się w leczeniu insulinę (nie wolno stosować tabletek przeciwcukrzycowych).
U ciężarnych należy stosować biosyntetyczne insuliny ludzkie, o krótkim czasie działania, podawane w 3 do 5 wstrzyknięciach na dobę, w razie potrzeby kojarzone z insulinami o pośrednim czasie działania. Nie należy stosować insuliny o przedłużonym i długim czasie działania (bo nie zapewniają one utrzymywania glikemii na wyrównanym poziomie). Poziom glikemii powinien być oceniany we wstępnym okresie nawet 7 do 8 razy na dobę, a w okresie wyrównania cukrzycy 4 razy na dobę.
Wybór terminu rozwiązania w ciąży powikłanej cukrzycą jest zależny z jednej strony od stany ciężarnej chorej na cukrzycę oraz poziomu glikemii, a z drugiej od zaawansowania ciąży i ewentualnych objawów zagrożenia płodu.
Ponieważ dojrzewanie płodu u matek chorych na cukrzycę jest opóźnione, istnieje obecnie tendencja, aby w miarę możliwości poród odbywał się w okolicy terminu porodu. Preferowany jest poród drogami natury, chociaż w przypadku stwierdzonej makrosomii (dużego płodu) należy proponować rodzącej rozwiązanie cięciem cesarskim w obawie przed urazem okołoporodowym. W czasie porodu lub cięcia cesarskiego istotne jest utrzymywanie glikemii w granicach 70 do 100 mg%, co można osiągnąć sprawdzając często poziom cukru i podając dożylnie 5% glukozę z odpowiednimi dawkami insuliny krótko działającej.
Antykoncepcja
Decyzja o posiadaniu potomstwa powinna być wszechstronnie rozważona.
Młode kobiety chore na cukrzycę typu I powinny być zachęcane do rodzenia maksymalnie dwójki dzieci we wczesnym okresie trwania choroby, przed wystąpieniem objawów angiopatii (zmian naczyniowych).
Ze względu na duże ryzyko powikłań - niebezpiecznych dla matki i płodu – należy odradzać ciąże pacjentkom z retinopatią proliferacyjną, nefropatią i chorobą niedokrwienną serca. W takich przypadkach problemem jest skuteczna antykoncepcja. Zaleca się prezerwatywy, środki plemnikobójcze, wkładki wewnątrzmaciczne (trzeba pamiętać o ryzyku infekcji w obrębie miednicy mniejszej) oraz ewentualnie tabletki antykoncepcyjne, ale tylko o bardzo niskich dawkach hormonów, kontrolując poziomy cukru, u chorych bez zmian naczyniowych.
Poinformuj znajomych o tym artykule:
REKLAMA
Inne w tym dziale:
- Podnośniki koszowe, usługi dźwigowe. Bydgoszcz REKLAMA
- Żylaki. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola. REKLAMA
- Ortopeda. Chirurgia ortopedyczna. Medycyna sportowa. Warszawa REKLAMA
- Rak Szyjki Macicy. Podstępny zabójca
- Rak jajnika - rozpoznanie oraz czynniki ryzyka
- Czym jest suchość pochwy? Jak się objawia i kogo dotyczy? Czy suchość pochwy można leczyć? Jak atrofia pochwy wpływa na życie kobiety?
- Polki nie wiedzą, kiedy są dni płodne
- Jak przygotować się do ciąży?
- Czy mięśniaki macicy mają wpływ na płodność kobiety?
- Rak sromu
- Rak trzonu macicy
- Diagnostyka i leczenie mięśniaków macicy
- Profilaktyka raka szyjki macicy. Cytologia
- Wszystkie w tym dziale
REKLAMA
