• Informator
•  | Poczekalnia
•  | Zdrowy Mieszczanin
•  | Doniesienia Listonosza

Pokrzywa to inne, utrapione zielsko. O ile jednak perz najchętniej rośnie wszędzie, o tyle pokrzywa woli stanowiska żyzne i wilgotne. Chętnie porasta zapuszczone ogrody, pryzmy kompostowe; nad łąkowymi strumieniami tworzy prawdziwe zarośla, wysokie nawet na półtora metra. Liście i łodygi gęsto pokrywają kruche, łamliwe włoski, odłamujące się przy lada dotknięciu. Do ranki w skórze dostaje się wtedy zawartość włoska i... pojawiają się piekące bąble. Ta niesympatyczna roślina jest wykorzystywana w zielarstwie dla zdrowia i urody. Dlatego o niej też słów kilka.

Pokrzywa, podobnie jak perz, jest stosowana w stanach zapalnych dróg moczowych. Mechanizm działania jest jednak inny. Ziele pokrzywy zawiera sole mineralne, przede wszystkim wapnia i potasu. Nasz organizm stara się utrzymywać we krwi stały poziom elektrolitów. Nadmiar jonów (np. potasu) jest usuwany przez nerki. Razem z nimi usuwana jest woda, stąd działanie moczopędne pokrzywy i innych roślin leczniczych odznaczających się wysoką zawartością potasu. Poza solami w zielu pokrzywy ukrywają się flawonoidy, bardzo ciekawa grupa związków, mająca również działanie saluretyczne.

Aha, już wyjaśniam: działanie saluretyczne to takie, które powoduje usuwanie przez nerki jonów sodu i potasu, a wraz z nimi wody. Zioła (i leki) o działaniu saluretycznym działają moczopędnie i przeciwobrzękowo. Takie działanie mają liczne związki: flawonoidy, saponiny, kumaryny, sole i jony potasu, kwas askorbinowy. Dużo surowców roślinnych ma działanie moczopędne, np. liść brzozy, ziele nawłoci, kwiat bzu czarnego, korzeń mniszka, znamiona kukurydzy, ziele skrzypu, ziele rdestu ptasiego i inne. Wszystkie te ziółka działają w ten sam sposób na nerki i mogą być stosowane nie tylko w stanach zapalnych dróg moczowych, ale i do likwidowania niewielkich obrzęków tkanek, jakie powstają np. w fazie progesteronowej cyklu miesięcznego.

Ale pokrzywa ma jeszcze coś w sobie! Ma związki nazywane sitosterolami, zawarte w korzeniach tego chwastu. Są one wykorzystywane w leczeniu w łagodnego przerostu prostaty, w początkowym stadium choroby. Nie likwidują choroby, ale zmniejszają objawy choroby. Pokrzywa pomaga też w pielęgnowaniu urody. Liść pokrzywy stosowany jest do pielęgnacji skóry i włosów skłonnych do przetłuszczania się i zawarty jest w licznych kosmetykach.

Lek. med. Ewa Wojas, 06-08-2009, zdrowemiasto.pl

Warto wiedzieć

W przypadku wzdęć kontakt z lekarzem wskazany jest, gdy: wzdęciom towarzyszą bóle brzucha a oddanie kału i gazów jest niemożliwe; wzdęcia i gazy jelitowe nie ustępują same po kilku dniach i powodują inne dolegliwości (m.in. kurcze, brak apetytu, podwyższoną temperaturę, obrzęk stóp, podudzi). W takim przypadku wzdęcia mogą oznaczać inną poważną chorobę.
Na wzdęcia, w celu złagodzenia dolegliwości, polecane są również herbatki z kminku, rumianku, kopru włoskiego. Unikaj m.in.: cebuli, fasoli, grochu, soczewicy, kapusty, kalafioru, brukselki, rzodkiewek, czosnku, kapusty kiszonej oraz niektórych owoców (np. moreli), a także chleba razowego. Wiatropędne mogą być także napoje gazowane (np. coca-cola) i sztuczne słodziki. Pojawienie się wzdęć wraz z zaparciami bądź biegunkami może pojawić się w okresie przeżywania dużych napięć psychicznych. Inne powody występowania wzdęć to m.in.: zespół jelita drażliwego, choroby pęcherzyka żółciowego, trzustki, zakażenia pasożytami. Przejściowe wzdęcia mogą też pojawić się wraz ze zwykłą zmianą naszej diety.
Na rynku istnieje wiele środków zapobiegających bądź łagodzących tę i towarzyszące jej dolegliwości. Ważnym jest ustalenie przyczyny wzdęć. Najlepiej będzie, jeśli to zrobi lekarz.

Kminek (fot.) - jest rośliną uprawną (również w Polsce), od zamierzchłych czasów znany i stosowany jako środek leczniczy m.in. ułatwiający trawienie, łagodzący wzdęcia, choćby w postaci przypraw do dań z fasoli, grochu, kapusty, także sałatek, past, potraw smażonych czy zup. Z owoców kminku (Carvi Fructus) destyluje się olejek kminkowy, który m.in. działa przeciwskurczowo w obrębie przewodu pokarmowego, poprawia trawienie, ma działanie wiatropędne oraz bakteriobójcze.

Żelazo znajduje się w produktach zwierzęcych i roślinnych, np. w podrobach zwierzęcych (wątróbce), suszonych morelach, rodzynkach, warzywach strączkowych, czerwonym mięsie, chlebie pełnoziarnistym, żółtku jaja. Żelazo zawarte w produktach pochodzenia zwierzęcego jest łatwiej przyswajalne.
Uwaga! Przedawkowanie żelaza powoduje zatrucie (jeśli jest ono przyjmowane w dużych dawkach) lub marskość wątroby (przy stosowaniu długotrwałym). Przy wyborze odpowiedniego preparatu żelaza poradź się lekarza lub farmaceuty.

Ogród Ewy | Korzenie zdrowia | Zdrowie i uroda | Odchudzanie | Dieta