naukawpolsce.pl | dodane 12-08-2010
Fot. NCI
Grupa naukowców, kierowana przez dr Mary-Claire King z University of Washington w Seattle zastosowała sekwencjonowanie nowej generacji i odkryła gen HSD17B4, którego mutacje są charakterystyczne dla zespołu Perraulta. Do tej pory nauka nie znała genu odpowiedzialnego za tę rzadką chorobę.
Zespół Perraulta charakteryzuje się głuchotą u mężczyzn i kobiet, objawami neurologicznymi u niektórych osób. U kobiet dodatkowo występuje dysgenezja jajników, co oznacza, że zamiast jajników występują u nich nieprawidłowo ukształtowane gonady, kobiety te nigdy nie miesiączkują i są bezpłodne. Cechy zespołu Perrault mogą występować u poszczególnych osób, dotkniętych tą chorobą, w różnym nasileniu.
Dr Mary-Claire King przebadała niewielką rodzinę, w której znajdowały się dwie siostry z zespołem Perraulta. Obie cierpiały na głuchotę i dysgenezję jajników oraz objawy neurologiczne, przy czym u jednej z sióstr były one bardziej nasilone.
Tradycyjnymi metodami sekwencjonowania DNA nie dało się znaleźć genu, charakterystycznego dla zespołu Perraulta w tej rodzinie.
"Ponieważ rodzina była mała i niespokrewniona, standardowe techniki mapowania genetycznego raczej nic by tutaj nie wniosły" - powiedziała dr King. - "Zamiast posługiwać się więc tradycyjnymi metodami (sekwencjonowanie całości genomu) w celu znalezienia czynnika genetycznego odpowiedzialnego za zespół Perraulta w tej rodzinie, postawiliśmy na sekwencjonowanie całego egzonu."
Egzon to odcinek genu, który koduje białko. Poza egzonami człowiek posiada w swoich genach odcinki niekodujące, zwane intronami oraz m.in. fragmenty promotorowe. Sekwencjonowanie całości genomu jest drogie i żmudne. Odczytywanie poszczególnych par zasad egzonów o wiele szybsze i tańsze.
Dr King odkryła gen HSD17B4, gdy zsekwencjonowała egzon jednej z sióstr i potwierdziła, że mutacja w tym genie jest charakterystyczna dla zespołu Perraulta.
Gen ten koduje białko DBP, czyli wielofunkcyjny enzym 17ß hydroksysteroidową dehydrogenazę typu 4, włączoną w metabolizm lipidów.
Dr King odczytała dwie odmiany (allele) tego genu: Y217C i Y568X, czyli dwie mutacje, z których każda odpowiadała za inną zmianę w enzymie 17ß hydroksysteroidowej dehydrogenazy typu 4. Ponieważ gen HSD17B4 jest heterozygotą (ma zróżnicowane allele tego samego genu w tym samym miejscu na chromosomach homologicznych) nasilenie objawów choroby Perraulta zależy od przewagi danej odmiany i stopnia ekspresji zmutowanego genu.
"Mutacje w HSD17B4 powodują poważny zespół zwany brakiem DBP, który generalnie kończy się śmiercią w przeciągu pierwszych dwu lat życia." - mówi dr King. - "Do tej pory nie zaobserwowano dziewcząt z brakiem DBP, które przetrwałyby okres dojrzewania, tak więc nieprawidłowości w rozwoju jajników nie wiązano wcześniej z tą chorobą. Kilka osób z brakiem DBP, żyjących dłużej, wykazywało jedynie utratę słuchu i dysfunkcje neurologiczne."
Ze względu na to, że obie badane siostry były heterozygotami (czyli miały zróżnicowane allele tego samego genu w tym samym miejscu na chromosomach homologicznych), a mówiąc ogólnie - ekspresja zmutowanego HSD17B4 w heterozygocie jest znacznie osłabiona, stąd schorzenie polegające na braku DBP okazało się łagodniejsze i pozwoliło dziewczętom na dalsze życie.
Jak podsumowuje dr King "Nasze badanie wskazało, że sekwencjonowanie całego egzonu może ujawnić ważne geny w małych, niespokrewnionych rodzinach; zespół Perraulta jest genetycznie heterozygotyczny; zespół Perraulta i brak DBP dają podobne objawy kliniczne; łagodna postać braku DBP może nie być w związku z tym zdiagnozowana."
Zespół Perraulta charakteryzuje się głuchotą u mężczyzn i kobiet, objawami neurologicznymi u niektórych osób. U kobiet dodatkowo występuje dysgenezja jajników, co oznacza, że zamiast jajników występują u nich nieprawidłowo ukształtowane gonady, kobiety te nigdy nie miesiączkują i są bezpłodne. Cechy zespołu Perrault mogą występować u poszczególnych osób, dotkniętych tą chorobą, w różnym nasileniu.
Dr Mary-Claire King przebadała niewielką rodzinę, w której znajdowały się dwie siostry z zespołem Perraulta. Obie cierpiały na głuchotę i dysgenezję jajników oraz objawy neurologiczne, przy czym u jednej z sióstr były one bardziej nasilone.
Tradycyjnymi metodami sekwencjonowania DNA nie dało się znaleźć genu, charakterystycznego dla zespołu Perraulta w tej rodzinie.
"Ponieważ rodzina była mała i niespokrewniona, standardowe techniki mapowania genetycznego raczej nic by tutaj nie wniosły" - powiedziała dr King. - "Zamiast posługiwać się więc tradycyjnymi metodami (sekwencjonowanie całości genomu) w celu znalezienia czynnika genetycznego odpowiedzialnego za zespół Perraulta w tej rodzinie, postawiliśmy na sekwencjonowanie całego egzonu."
Egzon to odcinek genu, który koduje białko. Poza egzonami człowiek posiada w swoich genach odcinki niekodujące, zwane intronami oraz m.in. fragmenty promotorowe. Sekwencjonowanie całości genomu jest drogie i żmudne. Odczytywanie poszczególnych par zasad egzonów o wiele szybsze i tańsze.
Dr King odkryła gen HSD17B4, gdy zsekwencjonowała egzon jednej z sióstr i potwierdziła, że mutacja w tym genie jest charakterystyczna dla zespołu Perraulta.
Gen ten koduje białko DBP, czyli wielofunkcyjny enzym 17ß hydroksysteroidową dehydrogenazę typu 4, włączoną w metabolizm lipidów.
Dr King odczytała dwie odmiany (allele) tego genu: Y217C i Y568X, czyli dwie mutacje, z których każda odpowiadała za inną zmianę w enzymie 17ß hydroksysteroidowej dehydrogenazy typu 4. Ponieważ gen HSD17B4 jest heterozygotą (ma zróżnicowane allele tego samego genu w tym samym miejscu na chromosomach homologicznych) nasilenie objawów choroby Perraulta zależy od przewagi danej odmiany i stopnia ekspresji zmutowanego genu.
"Mutacje w HSD17B4 powodują poważny zespół zwany brakiem DBP, który generalnie kończy się śmiercią w przeciągu pierwszych dwu lat życia." - mówi dr King. - "Do tej pory nie zaobserwowano dziewcząt z brakiem DBP, które przetrwałyby okres dojrzewania, tak więc nieprawidłowości w rozwoju jajników nie wiązano wcześniej z tą chorobą. Kilka osób z brakiem DBP, żyjących dłużej, wykazywało jedynie utratę słuchu i dysfunkcje neurologiczne."
Ze względu na to, że obie badane siostry były heterozygotami (czyli miały zróżnicowane allele tego samego genu w tym samym miejscu na chromosomach homologicznych), a mówiąc ogólnie - ekspresja zmutowanego HSD17B4 w heterozygocie jest znacznie osłabiona, stąd schorzenie polegające na braku DBP okazało się łagodniejsze i pozwoliło dziewczętom na dalsze życie.
Jak podsumowuje dr King "Nasze badanie wskazało, że sekwencjonowanie całego egzonu może ujawnić ważne geny w małych, niespokrewnionych rodzinach; zespół Perraulta jest genetycznie heterozygotyczny; zespół Perraulta i brak DBP dają podobne objawy kliniczne; łagodna postać braku DBP może nie być w związku z tym zdiagnozowana."
Poinformuj znajomych o tym artykule:
REKLAMA
Inne w tym dziale:
- Podnośniki koszowe, usługi dźwigowe. Bydgoszcz REKLAMA
- Żylaki. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola. REKLAMA
- Ortopeda. Chirurgia ortopedyczna. Medycyna sportowa. Warszawa REKLAMA
- Niemcy. Multigenowy test raka piersi refundowany przez kasy chorych
- PE. Pisemne oświadczenie w sprawie zwalczania raka piersi w Unii Europejskiej
- Pod względem liczby popełnianych błędów odwodnieni kierowcy nie ustępują nietrzeźwym!
- Im niżej, tym lepiej - najnowsze wyniki badań wskazują, że ryzyko zawałów serca i udarów mózgu jest tym niższe, im niższy jest poziom cholesterolu LDL
- Zdrowa dieta bez mięsa
- Alkaptonuria - rzadka choroba czarnych kości. Nieznane wyniszczające schorzenie, pacjenci bez rozpoznania
- Brytyjczycy wolą bezpieczne metody leczenia
- Strefy wolne od dymu tytoniowego sprzyjają zdrowiu dzieci
- Choroby, które zabijają ponad 2 miliony ludzi rocznie
- Poprawa kondycji fizycznej może przyczynić się do szybszego powrotu do zdrowia kobiet z rakiem piersi
- Wszystkie w tym dziale
REKLAMA
