Wirus Epsteina-Barra może zwiększać ryzyko stwardnienia rozsianego
Strona główna » Informator » Świat » Wirus Epsteina-Barra może zwiększać ryzyko stwardn…

Wirus Epsteina-Barra może zwiększać ryzyko stwardnienia rozsianego

Z ARCHIWUM BRITISH MEDICAL JOURNAL WYDANIE POLSKIE

BMJ News

zdrowemiasto.plzdrowemiasto.pl | dodane 30-01-2009
Coraz więcej dowodów świadczy, że zakażenie wirusem Epsteina-Barra (EBV), który wywołuje mononukleozę, może zwiększać ryzyko pojawienia się stwardnienia rozsianego w późniejszym okresie życia.

We wcześniejszych badaniach ustalono związek między chorobami wirusowymi i stwardnieniem rozsianym (JAMA 2001;286:3083-8). Niedawno badacze stwierdzili, że osoby z najwyższym poziomem przeciwciał przeciw EBV, prawdopodobnie świadczącym o przebyciu ciężkiego zakażenia, mają trzydziestokrotnie większe prawdopodobieństwo zachorowania na stwardnienie rozsiane w późniejszym okresie życia niż osoby z najniższym stężeniem przeciwciał (JAMA 2003;289:1533-6).

EBV jest niezwykle pospolitym typem wirusa opryszczki. Szacuje się, że np. w USA i Wielkiej Brytanii zakażeniu nim ulega ponad 90% populacji i u większości występują przeciwciała przeciw EBV. We wcześniejszych badaniach zaobserwowano tendencję do występowania wyższego stężenia przeciwciał anty-EBV, w tym klasy IgA przeciw VCA (viral capsid antigen, antygen kapsydu wirusa) i klasy IgG przeciw VCA i kwasom nukleinowym. Nie było wiadomo, czy wzrost stężenia przeciwciał wyprzedza pojawienie się stwardnienia rozsianego.

Autorzy ostatniej pracy porównali wyniki badania próbek krwi 83 osób, które później zachorowały na stwardnienie rozsiane, z wynikami 166 osób, u których choroba nie pojawiła się. Badaniem objęto ponad trzy miliony personelu wojskowego USA; próbki krwi gromadzono w latach 1988–2000. Do każdego przypadku choroby dobierano dwie osoby kontrolne w tym samym wieku, tej samej płci i rasy/pochodzenia etnicznego.

Przeciwciała anty-EBV stwierdzono we wszystkich próbkach pochodzących od osób, które zachorowały na stwardnienie rozsiane, i u 96%, które nie zachorowały, ale u tych pierwszych wyjściowy poziom przeciwciał był zawsze wyższy. Choroba pojawiła się po upływie średnio czterech lat od pobrania krwi, co świadczy, że między zakażeniem a wystąpieniem objawów stwardnienia rozsianego upływa wiele czasu. Najsilniejszą wartość predykcyjną choroby miał poziom w surowicy przeciwciał klasy IgG przeciw VCA lub przeciw kompleksowi antygenu jądrowego EBV (EBNA).

Ryzyko stwardnienia rozsianego narastało równolegle do miana tych przeciwciał: ryzyko względne u osób z najwyższym mianem przeciwciał anty-VCA (2560) w porównaniu z osobami z najniższym mianem (160) wynosiło 19,7 (95% przedział ufności 2,2 do 174; p dla trendu 0,004).

Nie wiadomo, dlaczego w przypadku stwardnienia rozsianego układ immunologiczny przypuszcza atak na własne tkanki. Naukowcy przypuszczają, że ten zaskakujący atak może być wynikiem skojarzonego działania czynników wyzwalanych przez wirusy, w tym genetycznych i środowiskowych. Ponieważ najwyższe ryzyko choroby wiąże się z wysokim poziomem przeciwciał przeciwwirusowych, badacze uważają, że niektóre komórki immunologiczne, wykształcające zdolność atakowania wirusa, mogą „reagować krzyżowo” i rozpoczynają atak także na mielinę.

/BMJ News, Nr 06/2003, British Medical Journal Wydanie Polskie/

BMJ News, 30-01-2009, zdrowemiasto.pl

Poinformuj znajomych o tym artykule:

REKLAMA
hemoroidy Krakow
Leczymy urazy sportowe
hemoroidy szczelina odbytu przetoki zylaki konczyn dolnych
------------

REKLAMA
Czytaj
Czytaj
Czytaj
Czytaj
Czytaj
REKLAMA
Leczymy urazy sportowe