Doustne stosowanie sulodeksydu zmniejsza nasilenie mikroalbuminurii i makroalbuminurii u chorych z cukrzycą 1. i 2. typu
Z ARCHIWUM DONIESIEŃ MEDYCZNEJ AGENCJI INFORMACYJNEJ
zdrowemiasto.pl | dodane 30-01-2009
Fot. zdrowemiasto.pl
Istnieją doniesienia o możliwości efektywnego zapobiegania i leczenia nefropatii cukrzycowej poprzez właściwą kontrolę glikemii i odpowiednie dawkowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny. Jednakże ścisła kontrola metabolizmu glukozy jest trudna, a wymienione leki mogą być źle tolerowane i częściowo tylko skuteczne.
Grupa badaczy, pod kierownictwem G. Gembara z uniwersytetu w Padwie, przedstawiła wyniki randomizowanego, wieloośrodkowego badania, przeprowadzonego z zastosowaniem placebo i metody podwójnie ślepej próby, dotyczącego leku nowej generacji o nazwie sulodeksyd. Sulodeksyd, chemicznie glikozaminoglikan, wykazuje w badaniach eksperymentalnych aktywność nefroprotekcyjną. Autorzy postawili sobie za cel oszacowanie wpływu doustnego stosowania różnych dawek leku na zmniejszenie stężenia albumin w moczu chorych z cukrzycą.
Grupę badaną utworzyło 223 chorych z mikroalbuminurią i makroalbuminurią oraz cukrzycą 1. i 2. typu, u których stężenie kreatyniny był mniejsze lub równe 150 mmol/l, a ciśnienie tętnicze i poziom glikemii były stabilne. Grupę losowo podzielono na 4 podgrupy; chorzy należący do 3 podgrup przez 4 miesiące otrzymywali sulodeksyd w dawce 50, 100 lub 200 mg na dobę, a chorzy z 4. podgrupy przyjmowali placebo. Pacjentów poddano następnie obserwacji przez kolejne 4 miesiące.
Stosowanie sulodeksydu w dawce 200 mg na dobę przez 4 miesiące znacząco zmniejszyło logarytmiczny wskaźnik wydalania albumin (z 5,25+/-0,18 do 3,98+/-0,11, p<0,05). Efekt ten utrzymał się aż do końca czasu obserwacji. Ponadto zmniejszenie powyższego wskaźnika było wprost proporcjonalnie zależne od dawki stosowanego leku. Podobne wyniki uzyskano po dokładnej analizie, uwzględniającej typ cukrzycy, rodzaj albuminurii (mikroalbuminuria lub makroalbuminuria) oraz zastosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny. Udokumentowano nieliczne przypadki działań ubocznych.
W podsumowaniu autorzy podkreślają, że 4-miesięczna terapia dużymi dawkami sulodeksydu znacząco zmniejsza albuminurię u chorych z cukrzycą 1. lub 2. typu, niezależnie od stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny. Efekt terapeutyczny jest długotrwały, a działanie sulodeksydu sumuje się z wynikiem działania inhibitorów konwertazy angiotensyny.
J. Am. Nephrol. 2002; 13 (6): 1615
/arch. MAI, 11.06.2002/
Grupa badaczy, pod kierownictwem G. Gembara z uniwersytetu w Padwie, przedstawiła wyniki randomizowanego, wieloośrodkowego badania, przeprowadzonego z zastosowaniem placebo i metody podwójnie ślepej próby, dotyczącego leku nowej generacji o nazwie sulodeksyd. Sulodeksyd, chemicznie glikozaminoglikan, wykazuje w badaniach eksperymentalnych aktywność nefroprotekcyjną. Autorzy postawili sobie za cel oszacowanie wpływu doustnego stosowania różnych dawek leku na zmniejszenie stężenia albumin w moczu chorych z cukrzycą.
Grupę badaną utworzyło 223 chorych z mikroalbuminurią i makroalbuminurią oraz cukrzycą 1. i 2. typu, u których stężenie kreatyniny był mniejsze lub równe 150 mmol/l, a ciśnienie tętnicze i poziom glikemii były stabilne. Grupę losowo podzielono na 4 podgrupy; chorzy należący do 3 podgrup przez 4 miesiące otrzymywali sulodeksyd w dawce 50, 100 lub 200 mg na dobę, a chorzy z 4. podgrupy przyjmowali placebo. Pacjentów poddano następnie obserwacji przez kolejne 4 miesiące.
Stosowanie sulodeksydu w dawce 200 mg na dobę przez 4 miesiące znacząco zmniejszyło logarytmiczny wskaźnik wydalania albumin (z 5,25+/-0,18 do 3,98+/-0,11, p<0,05). Efekt ten utrzymał się aż do końca czasu obserwacji. Ponadto zmniejszenie powyższego wskaźnika było wprost proporcjonalnie zależne od dawki stosowanego leku. Podobne wyniki uzyskano po dokładnej analizie, uwzględniającej typ cukrzycy, rodzaj albuminurii (mikroalbuminuria lub makroalbuminuria) oraz zastosowanie inhibitorów konwertazy angiotensyny. Udokumentowano nieliczne przypadki działań ubocznych.
W podsumowaniu autorzy podkreślają, że 4-miesięczna terapia dużymi dawkami sulodeksydu znacząco zmniejsza albuminurię u chorych z cukrzycą 1. lub 2. typu, niezależnie od stosowania inhibitorów konwertazy angiotensyny. Efekt terapeutyczny jest długotrwały, a działanie sulodeksydu sumuje się z wynikiem działania inhibitorów konwertazy angiotensyny.
J. Am. Nephrol. 2002; 13 (6): 1615
/arch. MAI, 11.06.2002/
Poinformuj znajomych o tym artykule:
REKLAMA
Inne w tym dziale:
- Podnośniki koszowe, usługi dźwigowe. Bydgoszcz REKLAMA
- Żylaki. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola. REKLAMA
- Ortopeda. Chirurgia ortopedyczna. Medycyna sportowa. Warszawa REKLAMA
- Niemcy. Multigenowy test raka piersi refundowany przez kasy chorych
- PE. Pisemne oświadczenie w sprawie zwalczania raka piersi w Unii Europejskiej
- Pod względem liczby popełnianych błędów odwodnieni kierowcy nie ustępują nietrzeźwym!
- Im niżej, tym lepiej - najnowsze wyniki badań wskazują, że ryzyko zawałów serca i udarów mózgu jest tym niższe, im niższy jest poziom cholesterolu LDL
- Zdrowa dieta bez mięsa
- Alkaptonuria - rzadka choroba czarnych kości. Nieznane wyniszczające schorzenie, pacjenci bez rozpoznania
- Brytyjczycy wolą bezpieczne metody leczenia
- Strefy wolne od dymu tytoniowego sprzyjają zdrowiu dzieci
- Choroby, które zabijają ponad 2 miliony ludzi rocznie
- Poprawa kondycji fizycznej może przyczynić się do szybszego powrotu do zdrowia kobiet z rakiem piersi
- Wszystkie w tym dziale
REKLAMA
