Problemy nieletnich.Młodzież „na gigancie”. Spróbuj zrozumieć swoje dziecko
Strona główna » Informator » Rozmaitości » Młodzież „na gigancie”. Spróbuj zrozumieć swoje dz…

Młodzież „na gigancie”. Spróbuj zrozumieć swoje dziecko

INFORMATOR. Rozmaitości

On Board / odnalezcsiebie.pl

zdrowemiasto.pl | dodane 02-09-2008

Fot. zdrowemiasto.pl
 
Ucieczki z domu najczęściej zdarzają się w miesiącach letnich. Młodzi uciekają by przeżyć przygodę, „spróbować” wolności i samodzielności. Często nie są pełnoletni, za to łatwowierni i naiwni. Część wraz z pierwszymi chłodnymi nocami wróci do domu, niektórzy będą potrzebowali pomocy psychologa lub psychiatry, inni nigdy się nie odnajdą.

Ucieczki nieletnich z domu to zjawisko, które dotyka nie tylko młodzieży z rodzin biednych czy patologicznych, ale także chłopców i dziewczynki z tzw. dobrych domów. Dzieci uciekają przed problemami albo od ciągłych kłótni rodziców. Młodzież „na gigancie” nie ma lub nie odczuwa wsparcia ze strony swojego środowiska. Nie potrafi albo nie ma kogo poprosić o pomoc. Ucieczka staje się sygnałem: „Zauważcie mnie!”.

By być sobą nie musisz uciekać – mówi ekspert programu „Odnaleźć siebie”. – Rozmawiaj o swoich codziennych sprawach z rodzicami, przyjaciółmi, rodzeństwem, pedagogiem w szkole. Mów o problemach i o uczuciach. Normalnym jest, że każdy młody człowiek chce walczyć o własny świat. Nikt nie lubi, gdy ktoś mówi mu, co jest dla niego dobre. Dziecko ma prawo do swoich zainteresowań, stroju, miejsca, słuchanej muzyki. Młodzież „na gigancie” szukając przygody podróżuje po kraju, łatwo nawiązuje nowe znajomości, nocuje u nowo poznanych osób. Niestety, istnieje niebezpieczeństwo, że intencje osób, które proponują uciekinierowi nocleg, są dalekie od bezinteresownej pomocy.

On Board / odnalezcsiebie.pl, 02-09-2008, zdrowemiasto.pl

Poinformuj znajomych o tym artykule:

REKLAMA
hemoroidy Krakow
Leczymy urazy sportowe
hemoroidy szczelina odbytu przetoki zylaki konczyn dolnych
------------

Warto wiedzieć

Psychiatria jest gałęzią medycyny, która zajmuje się szeroko pojętymi zaburzeniami psychicznymi człowieka, ich przyczynami, uwarunkowaniami, objawami, przebiegiem leczeniem.
Psychiatra jest lekarzem, czyli osobą, która ukończyła studia medyczne i posiada ogólną wiedzę lekarską. Psychiatria zaś jest wybraną przez niego dziedziną medycyny, w której się specjalizuje. Psychiatra jest lekarzem, dlatego w centrum jego zainteresowań znajduje się diagnozowanie i leczenie zaburzeń i chorób psychicznych. Tylko lekarz może stosować leczenie farmakologiczne, czyli przepisywać leki. Takiej możliwości nie ma psycholog. Psycholog nie jest lekarzem. Jest to specjalista o wykształceniu uniwersyteckim, zajmujący się również zjawiskami psychicznymi człowieka, ale pod nieco innym kątem. Nie wszyscy psychologowie specjalizują się w zaburzeniach i chorobach psychicznych - często zajmują się zjawiskami fizjologicznymi, takimi jak psychologia pracy, psychologia społeczna itp.
Zarówno lekarz psychiatra, jak i psycholog mogą zajmować się psychoterapią i po przejściu odpowiednich szkoleń posługiwać się tytułem psychoterapeuty.
Pomimo dużych różnic pomiędzy tymi dwiema profesjami, nie ma znaczenia, do kogo zwrócimy się o pomoc w przypadku podejrzenia zaburzeń psychicznych. Psycholog z pewnością zaproponuje leczenie u psychiatry, kiedy pacjent będzie tego wymagał, zaś psychiatra odeśle pacjenta do psychologa, jeżeli to jego pomoc okaże się być potrzebna.
Często psychiatra i psycholog współpracują ze sobą.
REKLAMA
Czytaj
Czytaj
Czytaj
Czytaj
Czytaj
REKLAMA
Leczymy urazy sportowe