Podłoże molekularne nabytego zespołu braku odporności
Strona główna » Informator » Kraj » Podłoże molekularne nabytego zespołu braku odporno…

Podłoże molekularne nabytego zespołu braku odporności

Z ARCHIWUM PRZEGLĄDU EUREKA

(Z.S.)

zdrowemiasto.pl/ Przegląd EUREKAzdrowemiasto.pl/ Przegląd EUREKA | dodane 01-04-2009
Podczas wiązania się wirusa z białkami receptorowymi i receptorami chemokin ważną rolę odgrywa wirusowa glikoproteina 120, która jest białkiem połączonym z resztami cukrowymi. Badania nad mechanizmem wiązania się glikoproteiny 120 wirusa HIV-1 z infekowanymi komórkami, stanowiły główny cel pracy. Badano również wpływ siarczanów wielocukrów, np. siarczanu heparanu, na namnażanie się HIV-1, gdyż wiadomo, że wiele siarczanów wielocukrów ma właściwości antyinfekcyjne.

Stwierdzono, iż siarczan heparanu, wiąże się lepiej z domeną V3 glikoproteiny 120, hamując w ten sposób fuzję wirusa z infekowaną komórką.

Na powierzchni cząstek wirusów oraz zainfekowanych komórek cząsteczki gp120 występują w formie połączonych ze sobą cząsteczek białka, natomiast w cytoplazmie komórek występują jako monomery (pojedyncze cząsteczki). Gdy zahamowano przyłączania reszt cukrowych (glikozylację) podczas biosyntezy wirusowych glikoprotein w komórce gospodarza, zaobserwowano słabsze wiązanie się przeciwciał monoklonalnych specyficznie rozpoznających domeny V2 i V3 oraz C4 oligomerycznej i monomerycznej formy gp120. Oznacza to, że brak jest oligomerycznej formy gp120 na powierzchni komórek zainfekowanych spowodowany zahamowaniem glikozylacji . Wirus HIV w takich warunkach wprawdzie znajduje się w komórce, ale nie może się normalnie namnażać, gdyż nie są produkowane prawidłowe białka jego otoczki.

Do infekcji komórek docelowych niektórymi szczepami wirusa HIV, wymagane jest białko CD4 wraz z receptorem chemokin CCR5 lub CXCR4. Niektóre mutacje receptora CCR5 uniemożliwiają wnikanie wirusa HIV do komórek.

Okazuje się, że osoby będące homozygotami, czyli posiadające obie kopie genu receptora zmutowane, nie są infekowane niektórymi szczepami wirusa HIV-1. Opisana mutacja dotyczy delecji, czyli braku 32 par zasad w sekwencji genu CCR5. Zmutowana forma genu występuje z dużą częstością w Europie Północno-Wschodniej, natomiast z dużo niższą w jej części południowej.

Udało się ustalić częstość występowania zmutowanej formy genu CCR5 w Polsce. Przeanalizowano w tym celu próbki DNA dawców krwi z 16 wojewódzkich stacji krwiodawstwa . Największą częstość zmutowanego allelu, czyli formy genu CCR5, znaleziono w województwie Podlaskim (14.0%) , Lubelskim (13.3%), Lubuskim (13.3%), Mazowieckim (13.2%), oraz Dolnośląskim (13.0), natomiast najniższą w województwach: Wielkopolskim (8.9%), Zachodniopomorskim (9.0%), oraz Opolskim (9.0%) i Śląskim (9.3%). Średnia częstość zmutowanego allelu w przebadanej grupie 861 osób wynosiła 10.9 % i znajdowała się pomiędzy wartością określoną dla Litwy (11.5%) a Europą Zachodnią (9.2-10.1%).

Wydaje się, że częstość występowania zmutowanej formy genu CCR5 w różnych regionach Polski odzwierciedla "przepływ genów" z Europy Wschodniej spowodowany historycznymi migracjami ludności ze wschodu. Natomiast wysoka częstość zmutowanego allelu zaobserwowana w województwach Lubuskim oraz Dolnośląskim może być wynikiem przesiedleń ludności z regionów byłej wschodniej Polski do regionów zachodnich województw po II Wojnie Światowej. (Z.S.)

/Przegląd EUREKA, Nr 11/2001, NAUKI MEDYCZNE, Nauki Kliniczne Niezabiegowe/

(Z.S.), 01-04-2009, zdrowemiasto.pl/ Przegląd EUREKA

Poinformuj znajomych o tym artykule:

REKLAMA
hemoroidy Krakow
Leczymy urazy sportowe
hemoroidy szczelina odbytu przetoki zylaki konczyn dolnych
------------

REKLAMA
Czytaj
Czytaj
Czytaj
Czytaj
Czytaj
REKLAMA
Leczymy urazy sportowe