Implanty nośnikami leków
Z ARCHIWUM PRZEGLĄDU EUREKA
zdrowemiasto.pl / Przegląd EUREKA | dodane 01-04-2009Implanty nasycone wankomycyną, wprowadzone w obręb ogniska zakażenia, hamują rozwój drobnoustrojów, powstrzymują objawy i prowadzą do dobrego efektu terapeutycznego.
Poważnym problemem chirurgii kości są zapalenia kości i szpiku. Mogą one powstawać w wyniku poważnych urazów mechanicznych, w trakcie zabiegu chirurgicznego przy niskim stopniu sterylności lub być wynikiem osłabionej odporności pacjenta. Intensywne namnażanie się bakterii lub wirusów, które czasem występuje po kilku miesiącach od chwili zakażenia, prowadzi do bardzo trudno gojących się zapaleń. Podawanie antybiotyków drogami konwencjonalnymi w okresie przed- i pooperacyjnym podwyższa znacznie koszty leczenia i nie zawsze jest skuteczne. Obecnie stosuje się również inny sposób podawania antybiotyków - w trakcie zabiegu chirurgicznego używa się cementu z polimetakrylanu metylu (PMMA) zawierającego gentamycynę. Używane są także koraliki z PMMA nasycone gentamycyną, które jednak trzeba usuwać z ustroju po zakończeniu leczenia. Niestety, zaledwie kilka antybiotyków można wprowadzić do ustroju w cemencie PMMA, ponieważ większość z nich traci terapeutyczne właściwości pod wpływem dużej ilości ciepła wydzielanego w trakcie jego polimeryzacji.
Celem wysiłków badaczy było opracowanie nowych materiałów wypełniających ubytki kostne, które mogłyby wydzielać miejscowo różne antybiotyki i były pozbawione wad cementu i koralików polimetakrylanowych.
Opracowano porowaty implant korundowy i cement apatytowy spełniający założone warunki. Badania wykazały, że zarówno implanty korundowe jak i cementowe nasycone wankomycyną, wprowadzone w obręb ogniska zakażenia, hamują rozwój drobnoustrojów, powstrzymują objawy i prowadzą do dobrego efektu terapeutycznego zarówno tkanki kostnej jak i tkanek miękkich.
Dzięki temu nie ma potrzeby obciążania antybiotykami całego organizmu pacjenta. Jak obliczono, przy stosowaniu implantów, w zakażonej kości można uzyskać stężenie leku ok. 150 razy większe niż przy jego podawaniu w konwencjonalny sposób, co poważnie ogranicza ryzyko toksycznych działań ubocznych antybiotyków. Nie bez znaczenia jest także fakt, że zastosowana metoda drastycznie obniża koszt leczenia antybiotykami, między innymi dzięki znacznemu obniżeniu ilości podawanych leków. (A.N.)
/Przegląd EUREKA, Nr 1(13)/2002, INŻYNIERIA MATERIAŁOWA i TECHNOLOGIE MATERIAŁOWE, Technologie Materiałowe - Ceramika, Szkło, Spieki, Materiały Złożone/
Poważnym problemem chirurgii kości są zapalenia kości i szpiku. Mogą one powstawać w wyniku poważnych urazów mechanicznych, w trakcie zabiegu chirurgicznego przy niskim stopniu sterylności lub być wynikiem osłabionej odporności pacjenta. Intensywne namnażanie się bakterii lub wirusów, które czasem występuje po kilku miesiącach od chwili zakażenia, prowadzi do bardzo trudno gojących się zapaleń. Podawanie antybiotyków drogami konwencjonalnymi w okresie przed- i pooperacyjnym podwyższa znacznie koszty leczenia i nie zawsze jest skuteczne. Obecnie stosuje się również inny sposób podawania antybiotyków - w trakcie zabiegu chirurgicznego używa się cementu z polimetakrylanu metylu (PMMA) zawierającego gentamycynę. Używane są także koraliki z PMMA nasycone gentamycyną, które jednak trzeba usuwać z ustroju po zakończeniu leczenia. Niestety, zaledwie kilka antybiotyków można wprowadzić do ustroju w cemencie PMMA, ponieważ większość z nich traci terapeutyczne właściwości pod wpływem dużej ilości ciepła wydzielanego w trakcie jego polimeryzacji.
Celem wysiłków badaczy było opracowanie nowych materiałów wypełniających ubytki kostne, które mogłyby wydzielać miejscowo różne antybiotyki i były pozbawione wad cementu i koralików polimetakrylanowych.
Opracowano porowaty implant korundowy i cement apatytowy spełniający założone warunki. Badania wykazały, że zarówno implanty korundowe jak i cementowe nasycone wankomycyną, wprowadzone w obręb ogniska zakażenia, hamują rozwój drobnoustrojów, powstrzymują objawy i prowadzą do dobrego efektu terapeutycznego zarówno tkanki kostnej jak i tkanek miękkich.
Dzięki temu nie ma potrzeby obciążania antybiotykami całego organizmu pacjenta. Jak obliczono, przy stosowaniu implantów, w zakażonej kości można uzyskać stężenie leku ok. 150 razy większe niż przy jego podawaniu w konwencjonalny sposób, co poważnie ogranicza ryzyko toksycznych działań ubocznych antybiotyków. Nie bez znaczenia jest także fakt, że zastosowana metoda drastycznie obniża koszt leczenia antybiotykami, między innymi dzięki znacznemu obniżeniu ilości podawanych leków. (A.N.)
/Przegląd EUREKA, Nr 1(13)/2002, INŻYNIERIA MATERIAŁOWA i TECHNOLOGIE MATERIAŁOWE, Technologie Materiałowe - Ceramika, Szkło, Spieki, Materiały Złożone/
Poinformuj znajomych o tym artykule:
REKLAMA
Inne w tym dziale:
- Żylaki. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola. REKLAMA
- Choroba Parkinsona – coraz więcej chorych, coraz pilniejsza potrzeba uruchomienia programu opieki kompleksowej
- „Ambasadorzy profesjonalnej terapii ran” – konkurs dla pielęgniarek i położnych, które zmieniają standardy leczenia ran
- Plaga niewydolności serca: Statystyki nie pozostawiają złudzeń
- Model skróconej ścieżki pacjenta dla szczepień zalecanych w POZ – wnioski z debaty Vaccine Meeting 2025
- Rak płuca – nowe możliwości chirurgii i leczenia okołooperacyjnego. Czy są dostępne w Polsce?
- Świadomy wybór terapii: bezpłatne konsultacje dla pacjentów z diagnozą chłoniaka, przewlekłej białaczki limfocytowej i szpiczaka
- Neurolodzy i psychiatrzy zacieśniają współpracę na rzecz zdrowia mózgu
- Anna Kupiecka o kwietniowej liście refundacyjnej: bardzo ważne decyzje refundacyjne w onkologii
- 15 000 Pracowników Służby Zdrowia w Polsce narażonych na leki niebezpieczne – kluczowa rola bezpiecznego przygotowania leków
- Rekordowe liczby zgonów z powodu grypy
- Wszystkie w tym dziale
REKLAMA
 |
