Bezdomność jako rodzaj wyizolowania społecznego
Z ARCHIWUM PRZEGLĄDU EUREKA
zdrowemiasto.pl / Przegląd EUREKA | dodane 01-04-2009Bezdomność to konieczność życiowa osób, które nie mają możliwości godnego zamieszkania, a jedynie szansę na tymczasowe schronienie w placówkach pomocy społecznej. Bezdomni to osoby charakteryzujące się wyizolowaniem, bezradnością, zerwanymi więzami z rodziną. To osoby, które wytworzyły mechanizm przystosowania do trwania w trudnych warunkach życia, wymuszających i narzucających trwanie w patologicznym stanie psychofizycznym .
Przeprowadzone badania nad bezdomnością miały na celu wskazanie ważnego procesu, jakim jest wyizolowanie społeczne osób pozbawionych własnego lokum. Towarzyszyły temu studia nad ubóstwem, zaś w badaniach posłużono się metodą biograficzną.
Badania wykazały, że bezdomność to konieczność życiowa osób, które nie mają możliwości godnego zamieszkania, a jedynie szansę na tymczasowe schronienie. Bezdomni to osoby charakteryzujące się wyizolowaniem, bezradnością, zerwanymi więzami z rodziną. To osoby, które wytworzyły mechanizm przystosowania do trwania w trudnych warunkach, na których skrajne warunki życia wymuszają i narzucają trwanie w patologicznym stanie pod względem psychofizycznym. Wyizolowanie społeczne osób bezdomnych, przedstawione zostało w dwóch wzajemnie oddziałujących na siebie sferach - w sferze samoizolowania się bezdomnych jak i w sferze bycia izolowanym przez otoczenie społeczne.
W postępującym procesie izolowania znaczny udział mają także sami bezdomni. Sami badani definiują swoje położenie względem innych w kategoriach wykluczenia i wyobcowania. Frustracja i niezadowolenie ze swojego położenia osób bezdomnych, nie jest wynikiem zawyżonych aspiracji- wynika z niespełnienia prozaicznych oczekiwań wobec samych siebie. Wyniki badań wskazują, że placówki pomocy bezdomnym nie są także instytucjami wspierającymi zainteresowanych w aktywizacji.
Sytuowanie się bezdomnych wśród ludzi charakteryzuje wyizolowanie i zdystansowanie od innych w sensie fizycznym i psychicznym. Bezdomni optujący za lokalizacją schronisk daleko na peryferiach, najczęściej opierają swoją opinię na chęci nie przeszkadzania innym "normalnym ludziom", zaś optowanie za lokalizacją schronisk w centrum miasta, było przez badanych argumentowane chęcią publicznego pokazania swoich niedomagań.
Funkcjonowanie bezdomnych wiąże się z brakiem umiejętności odgrywania przez nich ról w społeczeństwie. W prostym układzie roli, istnieją sytuacje nieustannego stykania się bezdomnego z tymi samymi partnerami. Jest to m.in. efekt ograniczonych kontaktów społecznych, charakterystyczny dla bezdomnych. Ta monotonia kontaktów wpływa na pojawienie się po pewnym czasie niemal kompletnej wiedzy o tym, co myślą o nich ich partnerzy ról. Jest to o tyle trudne dla bezdomnych, że wiąże się z ciągłym potwierdzaniem istnienia negatywnych stereotypów, które ich dotyczą. Przystosowanie bezdomnych jest związane ze stosowaną przez nich strategią ukrywania i odkrywania swoich ułomności. Ukrywaniem i odkrywaniem swojego piętna nie rządzi w przypadku bezdomnych szczególny namysł i racjonalność. Nie zawsze potrafią oni ocenić czy dana sytuacja przyniesie dla nich profity. Manipulowanie przez bezdomnych piętnem powoduje często reakcje naznaczające ze strony otoczenia. Badania potwierdzają, że w społeczeństwie istnieją mocno ugruntowane stereotypy na temat bezdomnych. Przeprowadzone badania wskazują, że osoby bezdomne poddawane są procesom wykluczenia, ale co istotne przejawiają wysocjalizowaną skłonność do samoizolowania. Nie akceptowanie ich sposobu życia wpływa na utrudnienie im uczestniczenia w życiu społecznym.
Problematyka bezdomnośći była przedmiotem dysertacji doktorskiej Autorki, wykonana pod kierunkiem prof. dr hab. Anny Michalskiej. (H.M.)
/Przegląd EUREKA, Nr 2(26)/2003, NAUKI SPOŁECZNE, EKONOMICZNE i PRAWNE, Socjologia i Nauki Polityczne/
Przeprowadzone badania nad bezdomnością miały na celu wskazanie ważnego procesu, jakim jest wyizolowanie społeczne osób pozbawionych własnego lokum. Towarzyszyły temu studia nad ubóstwem, zaś w badaniach posłużono się metodą biograficzną.
Badania wykazały, że bezdomność to konieczność życiowa osób, które nie mają możliwości godnego zamieszkania, a jedynie szansę na tymczasowe schronienie. Bezdomni to osoby charakteryzujące się wyizolowaniem, bezradnością, zerwanymi więzami z rodziną. To osoby, które wytworzyły mechanizm przystosowania do trwania w trudnych warunkach, na których skrajne warunki życia wymuszają i narzucają trwanie w patologicznym stanie pod względem psychofizycznym. Wyizolowanie społeczne osób bezdomnych, przedstawione zostało w dwóch wzajemnie oddziałujących na siebie sferach - w sferze samoizolowania się bezdomnych jak i w sferze bycia izolowanym przez otoczenie społeczne.
W postępującym procesie izolowania znaczny udział mają także sami bezdomni. Sami badani definiują swoje położenie względem innych w kategoriach wykluczenia i wyobcowania. Frustracja i niezadowolenie ze swojego położenia osób bezdomnych, nie jest wynikiem zawyżonych aspiracji- wynika z niespełnienia prozaicznych oczekiwań wobec samych siebie. Wyniki badań wskazują, że placówki pomocy bezdomnym nie są także instytucjami wspierającymi zainteresowanych w aktywizacji.
Sytuowanie się bezdomnych wśród ludzi charakteryzuje wyizolowanie i zdystansowanie od innych w sensie fizycznym i psychicznym. Bezdomni optujący za lokalizacją schronisk daleko na peryferiach, najczęściej opierają swoją opinię na chęci nie przeszkadzania innym "normalnym ludziom", zaś optowanie za lokalizacją schronisk w centrum miasta, było przez badanych argumentowane chęcią publicznego pokazania swoich niedomagań.
Funkcjonowanie bezdomnych wiąże się z brakiem umiejętności odgrywania przez nich ról w społeczeństwie. W prostym układzie roli, istnieją sytuacje nieustannego stykania się bezdomnego z tymi samymi partnerami. Jest to m.in. efekt ograniczonych kontaktów społecznych, charakterystyczny dla bezdomnych. Ta monotonia kontaktów wpływa na pojawienie się po pewnym czasie niemal kompletnej wiedzy o tym, co myślą o nich ich partnerzy ról. Jest to o tyle trudne dla bezdomnych, że wiąże się z ciągłym potwierdzaniem istnienia negatywnych stereotypów, które ich dotyczą. Przystosowanie bezdomnych jest związane ze stosowaną przez nich strategią ukrywania i odkrywania swoich ułomności. Ukrywaniem i odkrywaniem swojego piętna nie rządzi w przypadku bezdomnych szczególny namysł i racjonalność. Nie zawsze potrafią oni ocenić czy dana sytuacja przyniesie dla nich profity. Manipulowanie przez bezdomnych piętnem powoduje często reakcje naznaczające ze strony otoczenia. Badania potwierdzają, że w społeczeństwie istnieją mocno ugruntowane stereotypy na temat bezdomnych. Przeprowadzone badania wskazują, że osoby bezdomne poddawane są procesom wykluczenia, ale co istotne przejawiają wysocjalizowaną skłonność do samoizolowania. Nie akceptowanie ich sposobu życia wpływa na utrudnienie im uczestniczenia w życiu społecznym.
Problematyka bezdomnośći była przedmiotem dysertacji doktorskiej Autorki, wykonana pod kierunkiem prof. dr hab. Anny Michalskiej. (H.M.)
/Przegląd EUREKA, Nr 2(26)/2003, NAUKI SPOŁECZNE, EKONOMICZNE i PRAWNE, Socjologia i Nauki Polityczne/
Poinformuj znajomych o tym artykule:
REKLAMA
Inne w tym dziale:
- Żylaki. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola. REKLAMA
- Choroba Parkinsona – coraz więcej chorych, coraz pilniejsza potrzeba uruchomienia programu opieki kompleksowej
- „Ambasadorzy profesjonalnej terapii ran” – konkurs dla pielęgniarek i położnych, które zmieniają standardy leczenia ran
- Plaga niewydolności serca: Statystyki nie pozostawiają złudzeń
- Model skróconej ścieżki pacjenta dla szczepień zalecanych w POZ – wnioski z debaty Vaccine Meeting 2025
- Rak płuca – nowe możliwości chirurgii i leczenia okołooperacyjnego. Czy są dostępne w Polsce?
- Świadomy wybór terapii: bezpłatne konsultacje dla pacjentów z diagnozą chłoniaka, przewlekłej białaczki limfocytowej i szpiczaka
- Neurolodzy i psychiatrzy zacieśniają współpracę na rzecz zdrowia mózgu
- Anna Kupiecka o kwietniowej liście refundacyjnej: bardzo ważne decyzje refundacyjne w onkologii
- 15 000 Pracowników Służby Zdrowia w Polsce narażonych na leki niebezpieczne – kluczowa rola bezpiecznego przygotowania leków
- Rekordowe liczby zgonów z powodu grypy
- Wszystkie w tym dziale
REKLAMA
 |
