naukawpolsce.pl | dodane 07-09-2011Długoterminowe misje kosmiczne nie tylko powodują utratę masy kostnej i mięśniowej, ale mogą także być przyczyną pogorszenia wzroku astronautów. Świadczą o tym badania przeprowadzone przez oftalmologów z Alaska Native Medical Center w Anchorage i sponsorowane przez NASA.
Warunki mikrograwitacji i przebywanie przez długi czas w tej samej pozycji sprawiają, że w kosmosie traci się miesięcznie około 1 proc. masy kostnej. Najnowsze testy przeprowadzone wśród ponad 300 amerykańskich astronautów wykazują jednak, że niemal połowa uczestników długotrwałych misji kosmicznych (sześciomiesięcznych lub dłuższych) doświadcza problemów z widzeniem z bliska podczas lotu oraz przez pewien czas po powrocie na Ziemię. Podobnie dzieje się w przypadku 23 proc. astronautów, którzy przebywali na orbicie krócej niż pół roku.
Znacznie mniejszy odsetek badanych doświadcza problemów z widzeniem z daleka (12 proc. uczestników misji, które trwały ponad sześć miesięcy i 6,6 proc. uczestników krótszych misji).
Przyczyną zaburzeń widzenia przy zmniejszonej grawitacji może być zwiększenie ciśnienia płynu mózgowo rdzeniowego oraz płynu otaczającego nerw wzrokowy. Dokładny mechanizm nie jest jednak znany, podobnie jak czas utrzymywania się objawów - zauważa kierujący badaniami dr Tom Mader, którego wnioski opublikowało pismo "Ophthalmology".
Dodaje on jednocześnie, że choć ludzie od pół wieku latają w kosmos, do tej pory nikt z nich nie utracił wzroku. U niektórych przebadanych astronautów zaobserwowano natomiast oznaki stresu, na który narażone było oko, m.in. nagromadzenie płynu w okolicy nerwu wzrokowego.
Dotychczas w przestrzeni kosmicznej najdłużej przebywał Rosjanin Walerij Poljakow. W latach 1994-1995 na pokładzie stacji kosmicznej Mir spędził 437,7 dnia, okrążając Ziemię ponad 7 tys. razy.
Warunki mikrograwitacji i przebywanie przez długi czas w tej samej pozycji sprawiają, że w kosmosie traci się miesięcznie około 1 proc. masy kostnej. Najnowsze testy przeprowadzone wśród ponad 300 amerykańskich astronautów wykazują jednak, że niemal połowa uczestników długotrwałych misji kosmicznych (sześciomiesięcznych lub dłuższych) doświadcza problemów z widzeniem z bliska podczas lotu oraz przez pewien czas po powrocie na Ziemię. Podobnie dzieje się w przypadku 23 proc. astronautów, którzy przebywali na orbicie krócej niż pół roku.
Znacznie mniejszy odsetek badanych doświadcza problemów z widzeniem z daleka (12 proc. uczestników misji, które trwały ponad sześć miesięcy i 6,6 proc. uczestników krótszych misji).
Przyczyną zaburzeń widzenia przy zmniejszonej grawitacji może być zwiększenie ciśnienia płynu mózgowo rdzeniowego oraz płynu otaczającego nerw wzrokowy. Dokładny mechanizm nie jest jednak znany, podobnie jak czas utrzymywania się objawów - zauważa kierujący badaniami dr Tom Mader, którego wnioski opublikowało pismo "Ophthalmology".
Dodaje on jednocześnie, że choć ludzie od pół wieku latają w kosmos, do tej pory nikt z nich nie utracił wzroku. U niektórych przebadanych astronautów zaobserwowano natomiast oznaki stresu, na który narażone było oko, m.in. nagromadzenie płynu w okolicy nerwu wzrokowego.
Dotychczas w przestrzeni kosmicznej najdłużej przebywał Rosjanin Walerij Poljakow. W latach 1994-1995 na pokładzie stacji kosmicznej Mir spędził 437,7 dnia, okrążając Ziemię ponad 7 tys. razy.
Poinformuj znajomych o tym artykule:
REKLAMA
Inne w tym dziale:
- Podnośniki koszowe, usługi dźwigowe. Bydgoszcz REKLAMA
- Żylaki. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola. REKLAMA
- Ortopeda. Chirurgia ortopedyczna. Medycyna sportowa. Warszawa REKLAMA
- Jaki wpływ wywiera jazda motocyklem na zdrowie psychiczne?
- Onycholiza - skąd się bierze i jak ją leczyć
- 8 mitów o implantach zębowych, w które prawdopodobnie nadal wierzysz
- Jak działa konduktometr i do czego jest wykorzystywany?
- Wady i zalety aptek internetowych
- Jak w naturalny sposób wspomagać swój układ odpornościowy?
- Suche oko - syndrom oka biurowego
- Komórki macierzyste - jakie choroby leczą?
- Elektryczne samochody wjechały do Polski
- Niealkoholowe stłuszczenie wątroby. Fosfolipidy niezbędne - czynaprawdę są niezbędne?
- Wszystkie w tym dziale
REKLAMA
