Dr Małgorzata Krzyżowska z Karolinska Institutet o badaniach nad HIV, gruźlicą i malarią
POCZEKALNIA. Rozmowy
naukawpolsce.pl | dodane 06-08-2010
Dr Małgorzata Krzyżowska, Karolinska Institutet / Fot. Marek Mejssner
- Zajmowała się Pani także badaniami nad wirusem HIV. Dlaczego mimo wciąż pojawiających się komunikatów o nowych terapiach bądź szczepionkach przeciwko wirusowi HIV jako dotąd nie ma żadnego skutecznego leku?
Tu trzeba by się zapytać, dlaczego tak się stało. Odpowiedź jest prosta - przez dekady od odkrycia zakażenia wirusem HIV jako odrębnej jednostki chorobowej, wszyscy badacze szukali sposobu na szczepionkę, która miała chronić przed zakażeniem. Jak twierdzi zeszłoroczna laureatka nagrody Nobla za odkrycie HIV - Francoise Barre-Sinoussi wierzono, że tradycyjne sposoby Ludwika Pasteura muszą przynieść efekt. Po cichu wiadomo też było, że zespół, który najszybciej opracuje szczepionkę ma zagwarantowaną nagrodę Nobla, a firmy farmaceutyczne ogromne zyski. To był potężny doping, który doprowadził donikąd. Kilka lat temu sama zajmowałam się sprawdzaniem - dlaczego jedna z pierwszych eksperymentalnych szczepionek przeciwko HIV, nie działa. Duże nadzieje dla pacjentów, naukowców, ciężka praca dla badacza i. Z badań wyszło jednoznacznie, że tradycyjna szczepionka eksperymentalna nie tylko nie zadziałała, ale nawet nie wpłynęła znacząco na zdrowie i przeżycie zakażonych. Jedynie część pacjentów produkowała przeciwciała, ale dlaczego ci, a nie inni - tego do końca dalej nie wiadomo. Teraz trzeba pomnożyć jeden taki eksperyment przez kilkanaście-kilkadziesiąt podobnych i za każdym razem brak oszałamiających efektów.
Wydano miliardy USD - około 10 mld - na całym świecie na poszukiwanie cudownej szczepionki, które raz na zawsze zamknie problem HIV. Zaniedbano badania podstawowe i dopiero od kilku lat środowisko naukowe zajmujące się HIV przyznało oficjalnie, że szczepionki raczej nie będzie i odtrąbiło odwrót do badań podstawowych, bo w sumie dalej posiadamy niewystarczającą wiedzę o tym wirusie, pozwalającą na skonstruowanie szczepionki, nawet terapeutycznej, która zwiększyłaby odporność tych już zakażonych. I to zaczyna nawet przynosić skutek - w ostatnich miesiącach pojawiły się naprawdę ciekawe doniesienia o możliwości skutecznego zapobiegania - za pomocą tzw. mikrobicydu niszczącego wirusa i chroniącego przed zakażeniem. Droga daleka, ale nie ma z niej odwrotu.
- Coraz częściej mówi się w środowisku immunologów o koinfekcjach czyli współzakażeniach; wejście do organizmu jednego wirusa czy bakterii ułatwiałoby wtedy penetrację innej. Na ile jest to problem istotny dla zdrowia?
Jest to problem istotny, dobrze poznany w parze HIV - gruźlica lub malaria. Jedno zakażenie osłabia organizm i ułatwia nabycie oraz rozwój kolejnego. I jest to problem, w efekcie którego w Afryce występuje nadumieralność ludzi z podwójnymi zakażeniami. Europejczyków może on bardziej dotyczyć w innym aspekcie - wszelkie stany zapalne, pochodzenia czy to bakteryjnego, czy też wirusowego w obrębie narządów płciowych będą wywoływać lokalne zniszczenie tkanek na wskutek odczynu zapalnego, a tym samym zniszczenie naturalnej ochrony przed zakażeniami. A są to otwarte wrota dla kolejnych zakażeń wirusowych czy bakteryjnych. Przykładowo, popularna opryszczka narządów płciowych, wywoływana przez jeden z herpeswirusów - HSV-2 to choroba często nawracająca i znacznie ułatwiająca nabycie kolejnego zakażenia - HIV. Badania nad mechanizmami zachowania integralności błon śluzowych - to czym się obecnie zajmuję - powinny pomóc w znalezieniu tzw. mikrobicydów, czyli leków stosowanych lokalnie, chroniących przed zakażeniami przenoszonymi drogą płciową.
Rozmawiał Marek Mejssner
Tu trzeba by się zapytać, dlaczego tak się stało. Odpowiedź jest prosta - przez dekady od odkrycia zakażenia wirusem HIV jako odrębnej jednostki chorobowej, wszyscy badacze szukali sposobu na szczepionkę, która miała chronić przed zakażeniem. Jak twierdzi zeszłoroczna laureatka nagrody Nobla za odkrycie HIV - Francoise Barre-Sinoussi wierzono, że tradycyjne sposoby Ludwika Pasteura muszą przynieść efekt. Po cichu wiadomo też było, że zespół, który najszybciej opracuje szczepionkę ma zagwarantowaną nagrodę Nobla, a firmy farmaceutyczne ogromne zyski. To był potężny doping, który doprowadził donikąd. Kilka lat temu sama zajmowałam się sprawdzaniem - dlaczego jedna z pierwszych eksperymentalnych szczepionek przeciwko HIV, nie działa. Duże nadzieje dla pacjentów, naukowców, ciężka praca dla badacza i. Z badań wyszło jednoznacznie, że tradycyjna szczepionka eksperymentalna nie tylko nie zadziałała, ale nawet nie wpłynęła znacząco na zdrowie i przeżycie zakażonych. Jedynie część pacjentów produkowała przeciwciała, ale dlaczego ci, a nie inni - tego do końca dalej nie wiadomo. Teraz trzeba pomnożyć jeden taki eksperyment przez kilkanaście-kilkadziesiąt podobnych i za każdym razem brak oszałamiających efektów.
Wydano miliardy USD - około 10 mld - na całym świecie na poszukiwanie cudownej szczepionki, które raz na zawsze zamknie problem HIV. Zaniedbano badania podstawowe i dopiero od kilku lat środowisko naukowe zajmujące się HIV przyznało oficjalnie, że szczepionki raczej nie będzie i odtrąbiło odwrót do badań podstawowych, bo w sumie dalej posiadamy niewystarczającą wiedzę o tym wirusie, pozwalającą na skonstruowanie szczepionki, nawet terapeutycznej, która zwiększyłaby odporność tych już zakażonych. I to zaczyna nawet przynosić skutek - w ostatnich miesiącach pojawiły się naprawdę ciekawe doniesienia o możliwości skutecznego zapobiegania - za pomocą tzw. mikrobicydu niszczącego wirusa i chroniącego przed zakażeniem. Droga daleka, ale nie ma z niej odwrotu.
- Coraz częściej mówi się w środowisku immunologów o koinfekcjach czyli współzakażeniach; wejście do organizmu jednego wirusa czy bakterii ułatwiałoby wtedy penetrację innej. Na ile jest to problem istotny dla zdrowia?
Jest to problem istotny, dobrze poznany w parze HIV - gruźlica lub malaria. Jedno zakażenie osłabia organizm i ułatwia nabycie oraz rozwój kolejnego. I jest to problem, w efekcie którego w Afryce występuje nadumieralność ludzi z podwójnymi zakażeniami. Europejczyków może on bardziej dotyczyć w innym aspekcie - wszelkie stany zapalne, pochodzenia czy to bakteryjnego, czy też wirusowego w obrębie narządów płciowych będą wywoływać lokalne zniszczenie tkanek na wskutek odczynu zapalnego, a tym samym zniszczenie naturalnej ochrony przed zakażeniami. A są to otwarte wrota dla kolejnych zakażeń wirusowych czy bakteryjnych. Przykładowo, popularna opryszczka narządów płciowych, wywoływana przez jeden z herpeswirusów - HSV-2 to choroba często nawracająca i znacznie ułatwiająca nabycie kolejnego zakażenia - HIV. Badania nad mechanizmami zachowania integralności błon śluzowych - to czym się obecnie zajmuję - powinny pomóc w znalezieniu tzw. mikrobicydów, czyli leków stosowanych lokalnie, chroniących przed zakażeniami przenoszonymi drogą płciową.
Rozmawiał Marek Mejssner
Poinformuj znajomych o tym artykule:
REKLAMA
Inne w tym dziale:
- Podnośniki koszowe, usługi dźwigowe. Bydgoszcz REKLAMA
- Żylaki. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola. REKLAMA
- Ortopeda. Chirurgia ortopedyczna. Medycyna sportowa. Warszawa REKLAMA
- ICE ablation: wyższa wiarygodność anatomii serca to większe bezpieczeństwo ablacji
- 5 pytań o wady wrodzone serca - to warto wiedzieć!
- Znajdź słońce zimą - maksymalne wsparcie odporności organizmu dziecka
- Mięśniaki macicy – dlaczego wstydzimy się o nich mówić?
- Badania kontrolne w chorobie nowotworowej
- Leczenie dopasowane do indywidualnych potrzeb przywraca chorych na SMA do społeczeństwa
- Prof. Piotr Dobrowolski: skuteczna prewencja niewydolności serca jest holistyczna
- Skuteczne leczenie najcięższej postaci rdzeniowego zaniku mięśni
- Prof. Marek Ruchała: Medycyna nuklearna to fundament nowoczesnej endokrynologii
- Dr hab. med. Janusz Kochman: angioplastyka wieńcowa w bifurkacjach – (nie) tylko dla orłów
- Wszystkie w tym dziale
REKLAMA
