SEKSUOLOG. Depresja a okres. Powiększanie penisa. Przedwczesny wytrysk

Seks w Zdrowym Mieście

Depresja a okres. Powiększanie penisa. Przedwczesny wytrysk

DONIESIENIA LISTONOSZA

Bassam Aouill, Justyna Berndt, Monika Trzcińska, Magda Gąsiorowska

zdrowemiasto.pl | dodane 19-03-2009

Rys. Jerzy Jaworowski (1919-1975) - grafik książkowy, rysownik, plakacista, projektant znaczków pocztowych i innych form grafiki użytkowej. Współpracował z wieloma wydawnictwami, dla których wykonywał obwoluty, ilustracje, opracowania graficzne publikacji i serii wydawniczych.

Na depresję leczę się od listopada 2007, obecnie właściwie kończę terapię. Zażywam Setaloft (rano 1,5 tabletki), Trottico (wieczorem 2/3 tabletki), wcześniej brałam jeszcze Cloranxen, ale nie zażywam od początku stycznia wg. zaleceń lekarza. Leki do tej pory tolerowałam dobrze, poza może częstszymi bólami głowy, uczuciem suchości w ustach i sennością w ciągu dnia (mam poza tym niskie ciśnienie). Nie odczuwałam innych dolegliwości. Ostatni okres miałam w połowie stycznia (cykl u mnie to ok. 30-32 dni), w lutym - nic. Test z apteki wykluczył ciążę. Na ulotce Setaloftu przeczytałam, że jednym z częstych działań niepożądanych mogą być zaburzenia miesiączkowania. Co mam robić? Kontaktować się z psychiatrą czy ginekologiem? Może odstawić leki, czy lepiej dalej zażywać? Pozdrawiam, Sylwia, lat 30, woj. podkarpackie

Zaburzenia miesiączkowania rzeczywiście mogą być skutkiem ubocznym przyjmowania leków przeciwdepresyjnych. W przypadku jakichkolwiek takich objawów należy jak najszybciej skontaktować się z lekarzem prowadzącym (w tym przypadku z psychiatrą). Samemu nie można odstawiać leków ani zmieniać ich dawkowania. Należy robić to pod kontrolą lekarza. Proszę również udać się do ginekologa, który po badaniu będzie mógł stwierdzić, czy zaburzenia miesiączkowania spowodowane są jedynie przyjmowaniem leków czy też może mają inne podłoże - przy czym od razu będzie mógł odpowiednio pomóc. (jb)

Mam problem, z jakim pewnie większość osób do Państwa pisze. Mam 18 lat i małego członka. Zrezygnowałem z pływania, gdyż za każdym razem koledzy wyśmiewali się z mojego małego członka. Chciałbym wiedzieć, do jakiego wieku rośnie penis i czy są jakieś trwałe i skuteczne metody powiększania prącia, ale bez jakichś efektów ubocznych. Proszę o odpowiedź. Bartosz, lat 18, Gdańsk

Nie ma, niestety, takich metod powiększania narządów płciowych męskich, które byłyby zarazem skuteczne i nie przynosiłyby efektów ubocznych. Jeśli mielibyśmy do czynienia z mikro członkiem i wiązałoby się to z problemem niemożności podjęcia współżycia płciowego, wtedy sugerowałabym podjęcie działań zmierzających do operacji narządów płciowych. Często dzieje się jednak tak, że mały rozmiar prącia w spoczynku, przyjmuje duży rozmiar w czasie erekcji. Małe członki mają tendencje do przyjmowania większych rozmiarów w objętości i długości w zwodzie, niż członki duże lub nawet średniej wielkości. Nasze narządy rosną tak długo jak cali rośniemy. Często jest tak, że mężczyźni dziedziczą po swoich ojcach wielkość penisa, dlatego, jeśli orientujesz się jak wygląda to u Twojego taty, możesz przypuścić, że podobnie będzie u Ciebie. Wiem, że fakt ten obecnie, stanowi dla Ciebie problem, ale za jakiś czas, gdy zdanie kumpli nie będzie tak istotne, Twój stosunek do "rozmiarów" się zmieni. Penis ma służyć do oddawania moczu i współżycia seksualnego - na tym się najlepiej skupić. (mt)

Od trzech miesięcy uprawiam seks ze swoim 19-letnim partnerem średnio dwa razy w tygodniu. Kiedy się poznaliśmy byłam dziewicą. On miał za sobą kilka przygód z dziewczynami. Twierdzi, że żadna z nich nie sprawiała mu takiej przyjemności jak ja. Z erekcją przeważnie nie ma większych problemów. Nasz problem polega na tym, że kiedy rozpoczynamy stosunek już po kilku chwilach penis "mięknie" i nie czuję go w sobie. Czasem zdarza się, że ma wytrysk po 3-5 minutach. Kiedy próbuję drugi raz "przywołać jego penisa do porządku", mój partner skarży się na ból napletka. I tak prawie za każdym razem. Boję się, że problem ten nie ma swojego podłoża w psychice. Nie uda mi się jednak przekonać go do wizyty u lekarza. Czy te kłopoty z narządami płciowymi wymagają bezpośredniej konsultacji ze specjalistą? Ola, lat 16, woj. wielkopolskie

U młodych mężczyzn często występuje przedwczesny wytrysk i traktowany jest naturalnie. Wynika on z fizjologicznej w młodym wieku nadpobudliwości seksualnej, wysokiego poziomu podniecenia oraz zdolności do wielokrotnej możliwości podejmowania stosunków w krótkim czasie.
Piszesz o bólu, który odczuwa partner. Może on mieć różne podłoże. Może wynikać z problemów ze stulejką (zwężenie napletka), co uniemożliwia lub utrudnia zsunięcie go z żołędzi. Możemy mieć także do czynienia z niewyleczoną infekcją lub stanem zapalnym żołędzi. Może się ona pojawić z większym prawdopodobieństwem, gdy Twój chłopak np. stosując masturbację uszkadza prącie, które podrażnione, jest bardziej wrażliwe i podatne na zakażenia. Jeśli dolegliwości będą duże, myślę, że Twój chłopak sam skieruje się do specjalisty. Wielu mężczyzn chodzi do urologa z różnych przyczyn i w dzisiejszych czasach to naprawdę nic zaskakującego. (mt)

Jestem załamany psychicznie, ponieważ ponad tydzień temu moja dziewczyna wyprowadziła się ode mnie z powodu częstych kłótni, które spowodowane były tym, że rzadko się widywaliśmy w domu - cały czas w pracy albo ona, albo ja... Teraz jej mama nie chce jej puścić do mnie, żeby się ponownie wprowadziła. Ona ma 21 lat i uważam, że powinna się sprzeciwić swojej matce i wprowadzić się do mnie ponownie. Ja mam "doła", bo nie potrafię bez niej żyć. Chcę z nią spędzać każdą wolną chwilę, każdy dzień, nie tak, jak wcześniej. Nie wiem, co mam robić? Naprawdę już nie mam sił... W ciągu tygodnia schudłem 4 kg, bo mało jem i nie mam na nic ochoty... Nie potrafię znaleźć sobie miejsca. Proszę o pomoc :-( Marek, lat 23, woj. śląskie

Świetnie, że piszesz do nas i chcesz wpłynąć na poprawę relacji z Twoją dziewczyną. Nigdy nie jest za późno i zawsze warto próbować. Na początku chciałabym uzyskać odpowiedź na jedno pytanie. Mianowicie czy wyprowadzka Twojej dziewczyny jest równoznaczna z końcem Waszego związku, czy raczej dotyczy zmiany sytuacji, czyli dalej jesteście parą, ale mieszkacie osobno?
Twoja dziewczyna postąpiła dość radykalnie, wyprowadzając się od Ciebie. Tym samym starała się odciąć i uciec od Waszych problemów. Nie jest to dobry sposób na rozwiązywanie trudnych sytuacji. Tak naprawdę problemy w dalszym ciągu pozostają nierozwiązane, a skłócona para oddala się od siebie jeszcze bardziej, aż w końcu komunikacja między nimi zanika całkowicie. Nie chcę jednak krytykować postępowania Twojej dziewczyny. Według niej to było na pewno najlepsze wyjście z danej sytuacji. To jednak nie rozwiąże Waszych problemów, o nich trzeba rozmawiać i to najlepiej na bieżąco, aby się nie nawarstwiały, bo wtedy trudniej je rozwiązać. Dlatego najlepiej będzie, jak spotkasz się ze swoją dziewczyną i szczerze porozmawiacie. Musicie nawzajem wysłuchać swoich argumentów, starać się zrozumieć drugą osobę, wczuć w jej emocje i uczucia. Musicie się szanować i dochodzić do kompromisów. Nie krytykuj tego, że Twoja dziewczyna słucha swojej matki i nie potrafi się jej sprzeciwić. Podjęła decyzję, że się od Ciebie wyprowadza, bo było jej źle. Przeprowadziła się do matki, gdzie jest jej dobrze, czuje się bezpiecznie. A jej matka martwi się po prostu o nią, o córkę, która jest jeszcze młoda, boli ją to, że jej się z Tobą nie układa. Dlatego też obawia się, że jak znowu zamieszkacie razem, to sytuacja się powtórzy i jej córka będzie cierpieć.
Chciałabym jeszcze dodać, że niepokoi mnie Twój stan psychiczny. Objawy które wymieniasz: m.in. brak chęci do życia, utrata apetytu, spadek masy ciała - jeśli będą się utrzymywały przez dłuższy czas mogą sie przerodzić w depresję. Dlatego dobrze by było, byś skorzystał z wizyty u psychiatry. (mg)

Bassam Aouill, Justyna Berndt, Monika Trzcińska, Magda Gąsiorowska, 19-03-2009, zdrowemiasto.pl

Poinformuj znajomych o tym artykule:

REKLAMA