Czy objawy te mogą wskazywać na anoreksję bądź bulimię?
DONIESIENIA LISTONOSZA. PSYCHOLOG
Bassam Aouil, Ph.D in psychology. Prof. nadzw. UKW w Bydgoszczy. Specjalizacja naukowa: psychologia kliniczna i defektologiczna. Zainteresowania naukowe: psychospołeczne koncepcje i metody rehabilitacji osób niepełnosprawnych, pomoc psychologiczna Online przy wykorzystywaniu komputerów i internetu. Kierownik oraz główny konsultant Pracowni Pomocy Psychologicznej Online.
Rok temu skończyłam liceum, w którym nie było problemów. Mogę powiedzieć, że były to czasy, kiedy byłam zadowolona z życia. Niestety, moje problemy zaczęły się jakiś czas temu, tzn. dokładnie od ubiegłego lata. Towarzyszą mi do dzisiaj. Moim największym problemem jest to, że straciłam apetyt, co spowodowało, że straciłam również na wadze. Niekiedy jest mi duszno. Gdy się zdenerwuję i coś jem, mam dziwne napady gorąca. Od czasu do czasu czuję dziwne mrowienie, jakby kłucie pod sercem. Często bywam osłabiona, straciłam przez to wiarę w siebie, że będzie lepiej. Niekiedy mam już tego dość, bo nie mogę przez to normalnie funkcjonować.
Czy objawy te mogą wskazywać na anoreksję bądź bulimię? Ale przecież ja chcę normalnie jeść! Chcę przybrać na wadze! Przy wzroście 155 cm ważę nieco ponad 40 kg. Zawsze byłam szczupła i nie czułam potrzeby odchudzania. W mojej rodzinie nikt nie chorował na żadne poważne choroby, chociaż mama ma problemy z nerwicą i zażywa na własną rękę jakieś tam tabletki uspokajające. Są takie dni, że mam w sobie siłę, mogę, jak to się powiada, góry przenosić, ale są też chwile, że tracę energię. Nachodzą mnie dziwne natrętne myśli, nic mi się nie chce, nawet niektóre domowe zadania sprawiają mi trudność, a na sam widok i myśl o jedzeniu robi mi się niedobrze i mnie odrzuca... Niekiedy jednak bywało i tak, że jak coś wmusiłam, jak na siłę coś zjadłam, to wszystko zwymiotowałam. Dlaczego tak się dzieje? Obawiam się, że może to być jakaś nerwica żołądka, który reaguje tak pod wpływem stresu czy zdenerwowania. Stres, niestety, często mi towarzyszy w życiu codziennym. W ubiegłe wakacje przeżyłam horror! Leżałam w łóżku, nic mi się nie chciało i na jedzenie nie mogłam wręcz patrzeć!
Teraz sytuacja niby się polepszyła, bo od listopada ubr. poszłam do mojej pierwszej pracy. Moje objawy trochę ustąpiły. Mimo że niekiedy je odczuwałam, to jednak już nie z taką siłą.
Chciałam również dodać, że moje objawy nasilają się głównie wtedy, gdy poznam jakiegoś chłopaka i ma dojść do spotkania z nim - wtedy odczuwam lęk, trzęsą mi się ręce, czuję, że mój żołądek cały się trzęsie i że zaraz wszystko podejdzie mi do gardła... Wtedy nie ma już mowy o jedzeniu, bo jestem pewna, że co zjem to zwymiotuję... Próbowałam się uspokoić, ale to nic nie daje. Piję różne herbatki ziołowe, ale bez skutku. Chcę się leczyć, ale nie wiem, gdzie powinnam się zwrócić o pomoc.
Może powinnam sobie zrobić podstawowe badania np. krwi? Czy mam się wybrać do lekarza rodzinnego? Czy może do jakiegoś lekarza specjalisty, do którego potrzebne jest skierowanie? Bardzo proszę o pomoc! Potrzebuję jej, bo nie mam się do kogo z tym zwrócić. Czuję, że nikt mnie nie rozumie. Będę bardzo wdzięczna za szybką odpowiedź! Dziękuję za chwilę uwagi. Natalia, lat 20, woj. małopolskie
Droga Pani Natalio! Bardzo dobrze, że postanowiła Pani napisać i szukać sposobu na rozwiązanie tego przykrego problemu.
Przede wszystkim proszę udać się do lekarza (może być to lekarz rodzinny) i wykonać wszystkie odpowiednie badania. Ma to na celu sprawdzenie, czy z Pani zdrowiem fizycznym (np. z układem trawiennym) wszystko jest w porządku. Jeśli konieczna będzie konsultacja z lekarzem specjalistą, wówczas otrzyma Pani do niego skierowanie. Jeśli okaże się, że fizycznie jest Pani zdrowa, proszę udać się na wizytę do psychologa. Znajdzie go Pani np. w Poradni Zdrowia Psychicznego, w której wizyty są bezpłatne, należy jedynie zarejestrować się i umówić na wizytę. Tutaj bardzo ważne będzie przedstawienie dokładnego początku tych nieprzyjemnych objawów, przebiegu dolegliwości itp. Psycholog dopyta o inne sprawy istotne dla ustalenia istoty problemu. W razie konieczności otrzyma Pani skierowanie do lekarza psychiatry (do którego można się również udać bez skierowania).
W razie kolejnych pytań proszę śmiało pisać, zawsze odpowiemy, choć nie zawsze natychmiast. (jb)
Czy objawy te mogą wskazywać na anoreksję bądź bulimię? Ale przecież ja chcę normalnie jeść! Chcę przybrać na wadze! Przy wzroście 155 cm ważę nieco ponad 40 kg. Zawsze byłam szczupła i nie czułam potrzeby odchudzania. W mojej rodzinie nikt nie chorował na żadne poważne choroby, chociaż mama ma problemy z nerwicą i zażywa na własną rękę jakieś tam tabletki uspokajające. Są takie dni, że mam w sobie siłę, mogę, jak to się powiada, góry przenosić, ale są też chwile, że tracę energię. Nachodzą mnie dziwne natrętne myśli, nic mi się nie chce, nawet niektóre domowe zadania sprawiają mi trudność, a na sam widok i myśl o jedzeniu robi mi się niedobrze i mnie odrzuca... Niekiedy jednak bywało i tak, że jak coś wmusiłam, jak na siłę coś zjadłam, to wszystko zwymiotowałam. Dlaczego tak się dzieje? Obawiam się, że może to być jakaś nerwica żołądka, który reaguje tak pod wpływem stresu czy zdenerwowania. Stres, niestety, często mi towarzyszy w życiu codziennym. W ubiegłe wakacje przeżyłam horror! Leżałam w łóżku, nic mi się nie chciało i na jedzenie nie mogłam wręcz patrzeć!
Teraz sytuacja niby się polepszyła, bo od listopada ubr. poszłam do mojej pierwszej pracy. Moje objawy trochę ustąpiły. Mimo że niekiedy je odczuwałam, to jednak już nie z taką siłą.
Chciałam również dodać, że moje objawy nasilają się głównie wtedy, gdy poznam jakiegoś chłopaka i ma dojść do spotkania z nim - wtedy odczuwam lęk, trzęsą mi się ręce, czuję, że mój żołądek cały się trzęsie i że zaraz wszystko podejdzie mi do gardła... Wtedy nie ma już mowy o jedzeniu, bo jestem pewna, że co zjem to zwymiotuję... Próbowałam się uspokoić, ale to nic nie daje. Piję różne herbatki ziołowe, ale bez skutku. Chcę się leczyć, ale nie wiem, gdzie powinnam się zwrócić o pomoc.
Może powinnam sobie zrobić podstawowe badania np. krwi? Czy mam się wybrać do lekarza rodzinnego? Czy może do jakiegoś lekarza specjalisty, do którego potrzebne jest skierowanie? Bardzo proszę o pomoc! Potrzebuję jej, bo nie mam się do kogo z tym zwrócić. Czuję, że nikt mnie nie rozumie. Będę bardzo wdzięczna za szybką odpowiedź! Dziękuję za chwilę uwagi. Natalia, lat 20, woj. małopolskie
Droga Pani Natalio! Bardzo dobrze, że postanowiła Pani napisać i szukać sposobu na rozwiązanie tego przykrego problemu.
Przede wszystkim proszę udać się do lekarza (może być to lekarz rodzinny) i wykonać wszystkie odpowiednie badania. Ma to na celu sprawdzenie, czy z Pani zdrowiem fizycznym (np. z układem trawiennym) wszystko jest w porządku. Jeśli konieczna będzie konsultacja z lekarzem specjalistą, wówczas otrzyma Pani do niego skierowanie. Jeśli okaże się, że fizycznie jest Pani zdrowa, proszę udać się na wizytę do psychologa. Znajdzie go Pani np. w Poradni Zdrowia Psychicznego, w której wizyty są bezpłatne, należy jedynie zarejestrować się i umówić na wizytę. Tutaj bardzo ważne będzie przedstawienie dokładnego początku tych nieprzyjemnych objawów, przebiegu dolegliwości itp. Psycholog dopyta o inne sprawy istotne dla ustalenia istoty problemu. W razie konieczności otrzyma Pani skierowanie do lekarza psychiatry (do którego można się również udać bez skierowania).
W razie kolejnych pytań proszę śmiało pisać, zawsze odpowiemy, choć nie zawsze natychmiast. (jb)
Poinformuj znajomych o tym artykule:
REKLAMA
Inne w tym dziale:
- Podnośniki koszowe, usługi dźwigowe. Bydgoszcz REKLAMA
- Żylaki. Leczenie żylaków kończyn dolnych. Bydgoszcz, Inowrocław, Chojnice, Tuchola. REKLAMA
- Ortopeda. Chirurgia ortopedyczna. Medycyna sportowa. Warszawa REKLAMA
- Mój pierwszy kontakt seksualny. Molestowana
- Fascynacja, zauroczenie... Miłość? Wakacyjna przygoda
- Mówi, że mnie nie kocha... Nieszczęśliwa miłość
- Zaburzenia lękowe. Depresja. Nerwica natręctw. Boję się igły
- Pobił mamę! Mój brat nam zagraża. Antyspołeczne zaburzenia osobowości
- Teraz już wiem, że jestem raczej gejem. Homoseksualizm?
- Poznałam przez internet mężczyznę. Zakochałam się. Co ma zrobić?
- Boję się wind, tuneli, restauracji, toalet miejskich... Mam depresję?
- Zaczęły się wizyty Urzędu Skarbowego, potem komornika... Mocno to odczułam.
- Masturbacja. Robię to bardzo często i potrzebuję dodatkowych bodźców w postaci np. pornografii
- Wszystkie w tym dziale
REKLAMA
