• Informator
•  | Poczekalnia
•  | Zdrowy Mieszczanin
•  | Doniesienia Listonosza

Migdałki są stale narażone na działanie bakterii. Niekiedy wręcz stają się siedliskiem różnych, czasem nawet potencjalnie chorobotwórczych bakterii. Jeśli mechanizmy ochronne są sprawne, takie czasowe zasiedlenie nie wymaga leczenia, ponieważ samo ustąpi. Inaczej jest, jeśli z jakiegoś powodu dochodzi do załamania się funkcji obronnych i, w konsekwencji, do stałego bytowania drobnoustrojów w tkance migdałka. Migdałki ulegają powiększeniu, są zaczerwienione, ich powierzchnię pokrywa biała lub żółta wydzielina. Infekcji miejscowej towarzyszy zazwyczaj podwyższona temperatura, złe samopoczucie, bóle głowy. W skrajnie niekorzystnym przypadku, w kilka tygodni po chorobie, może rozwinąć się uogólniony odczyn - rodzaj odczynu immunologicznego - w postaci choroby reumatycznej serca lub kłębuszkowego zapalenia nerek.

Tak więc pierwszym zagrożeniem, wynikającym ze stanów zapalnych gardła i migdałków, jest rozwinięcie się w przewlekły stan zapalny z nawracającymi lub nieustannymi dolegliwościami. Drugim problemem może być upośledzenie drożności dróg oddechowych. Blokada nosa w wyniku zamknięcia nozdrzy tylnych przez przerośnięty trzeci migdał (migdałek gardłowy) utrudnia oddychanie przez nos. Wdychane powietrze jest w nosie ogrzewane i nawilżane, częściowo zostają wychwycone obecne w powietrzu drobnoustroje. Zachowanie prawidłowego toku oddychania jest bardzo ważne dla ochrony dróg oddechowych przed infekcją. U całkiem małych dzieci zatkanie nosa uniemożliwia wręcz normalne funkcjonowanie. Niemowlęta mają tak ukształtowane gardło, że mogą jednocześnie ssać i oddychać. Niemowlaki źle oddychają przez usta - bardzo są niezadowolone i męczą się. Katar lub powiększenie trzeciego migdałka to dla nich kataklizm - trudno im i jeść, i oddychać.

Kolejny problem to uszy. Powiększony trzeci migdał może zamykać wewnętrzne ujścia trąbek słuchowych, co powoduje (na początku) nieprzyjemne dolegliwości, takie jak objaw „zatkania uszu” i pogorszenia słuchu, a dalej prowadzić może do stanu zapalnego ucha środkowego. Dzieci z powiększonym migdałkiem gardłowym mogą mieć cały szereg dolegliwości: od niespokojnego snu i chrapania poczynając, po opóźnienie rozwoju fizycznego i nieprawidłową mowę. Bliskość struktur łączących jamę ustną, gardło, nos i ucho wewnętrzne powoduje, że choroby dotyczące jednej z nich łatwo rozprzestrzeniają się na inne - przyległe. I tak pojawiają się „zestawy” dolegliwości opisujących chorobę ucha i migdałków.

Leczenie chorób gardła i migdałków oznacza podawanie leków przeciwzapalnych, w uzasadnionych przypadkach - przeciwbakteryjnych. Jeśli dolegliwości nie ustępują, rozważać należy leczenie operacyjne. Dawno już minęły czasy, gdy „wypadało” mieć usunięte migdałki. Wskazania do operacji są ściśle określone zarówno w przypadku migdałka gardłowego jak i migdałków podniebiennych. Nie wycina się też migdałków w znieczuleniu miejscowym (lub - jak to drzewiej bywało - w sedacji bez znieczulenia), a chory opuszcza szpital najszybciej, jak się tylko da. Większość (raczej większość) operacji jest robiona w ramach tzw. chirurgii jednego dnia, albo pacjent opuszcza szpital dnia następnego po zabiegu. Jest to bardzo istotne w przypadku dzieci.

W późniejszym wieku migdałek gardłowy zanika i bardzo rzadko się zdarza, aby stanowił problem u osoby dorosłej (choć - jak zawsze w medycynie - taki przetrwały migdałek może nam się przydarzyć).

Lek. med. Ewa Wojas, 07-08-2009, zdrowemiasto.pl

Warto wiedzieć

Infekcje górnych dróg oddechowych - najczęściej są to infekcje wirusowe, tzw. przeziębienia, których źródłem jest osoba chora (zainfekowana). Infekcje powodowane są wirusami, które, poprzez nabłonek dróg oddechowych: nosa, gardła, krtani i oskrzeli, dostają się do organizmu. Wirusy posiadają zdolność wnikania do komórki nabłonka oddechowego, gdzie namnażają się niszcząc zaatakowaną komórkę. Atak objawia się drapaniem w gardle, katarem, zaczerwienieniem śluzówki gardła i krtani, kaszlem oraz kichaniem. Przy infekcji adenowirusami możliwe jest zapalenie spojówek. Przeziębieniu towarzyszą objawy ogólne, takie jak ból głowy, złe samopoczucie, bóle mięśni, podwyższona temperatura ciała. Zakażenie najczęściej rozprzestrzenia się drogą kropelkową. Mikroskopijne kropelki wydzielin z dróg oddechowych wydostające się do otoczenia podczas kichania i kaszlu powodują uwolnienie kolejnych wirusów. Możliwe jest jednak przeniesienie wirusa także poprzez używanie np. tych samych przedmiotów, dotyk bądź pocałunek.
Przeziębienie bywa mylone z grypą. Choć przyczyną obu chorób jest wirus, to w przypadku grypy jest to wirus grypy, natomiast przy przeziębieniu - chorobę wywołują wirusy paragrypy, rhinowirusy, wirus RSV (Respiratory Syncytial Virus) i adenowirusy. Choroby różnią się objawami. Grypa daje nagłe i ostre objawy (wysoka temperatura, nawet pow. 39 st. C).
Rozwój wirusa w przeziębienie trwa od 4 do 14 dni, występują stany podgorączkowe, zawsze pojawia się katar.
Infekcje dróg oddechowych mogą prowadzić do zakażeń bakteryjnych, w których następstwie pojawiają się znacznie groźniejsze choroby, takie jak angina, zapalenie zatok przynosowych, zapalenie oskrzeli, zapalenie płuc, zapalenie ucha środkowego.

Ogród Ewy | Korzenie zdrowia | Zdrowie i uroda | Odchudzanie | Dieta